5-اسفند-1391, 08:25
استاد قایینی درباره استفاده از سلاحهایی که لازمه استفاده از ان کشتن کسانی باشد که کشتن انها جایز نیست مثل کودکان و زنان ضمن بحث از قاعده اولی روایت حفص را هم مطرح نمودند:
عَلِيٌّ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْمِنْقَرِيِّ عَنْ حَفْصِ بْنِ غِيَاثٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ مَدِينَةٍ مِنْ مَدَائِنِ أَهْلِ الْحَرْبِ هَلْ يَجُوزُ أَنْ يُرْسَلَ عَلَيْهِمُ الْمَاءُ وَ تُحْرَقَ بِالنَّارِ أَوْ تُرْمَى بِالْمَجَانِيقِ حَتَّى يُقْتَلُوا وَ فِيهِمُ النِّسَاءُ وَ الصِّبْيَانُ وَ الشَّيْخُ الْكَبِيرُ وَ الْأُسَارَى مِنَ الْمُسْلِمِينَ وَ التُّجَّارُ فَقَالَ يُفْعَلُ ذَلِكَ بِهِمْ وَ لَا يُمْسَكُ عَنْهُمْ لِهَؤُلَاءِ وَ لَا دِيَةَ عَلَيْهِمْ لِلْمُسْلِمِينَ وَ لَا كَفَّارَةَ...
و بیان فرمودند که این روایت صرف نظر از ضعف سندی مختص جهاد دفاعی با کفار میباشد و برای غیر ان تمسک نمیشود.
نکاتی به ذهن میرسد:
1-ضعف سند منجبر به عمل اصحاب است همانطور که در ریاض امده و جواز استفاده از منجنیق در جنگ مسلم بین اصحاب است واستفاده کردن پیامبر صلی الله علیه و اله هم در طائف در بین اصحاب مشهور است.
قاعدتا ایشان جبر را قبول ندارند صغرویا وکبرویا ولی قول خلاف مشهور فقها است.
2-در تبصره تذکره و منتهی و بسیاری از کتابهای دیگراین روایت حمل بر ضرورت شده و این مطلب روشن است بعید است اگر ضرورتی اقتضا نکند و جنگ متوقف بر ان نباشد به مفاد روایت عمل شود. و اطلاقی را که استاد ملتزم شدند خیلی عجیب بود فرمودند این روایت شامل جایی که استفاده از سلاح منجر به کشتن میلیونها ادم هم بشود میشود.
3- اینکه بگوییم مورد روایت مدائن اهل حرب است پس مثلا جهاد ابتدایی را نمیگیرد یا جنگ با بغاه را نمیگیرد و اطلاق دارد غیر ضرورت در جنگ دفاعی را هم میگیرد خیلی بعید است .
4- حل مطلب به عقیده اینجانب این است که اینها اصلا از مواردی که یحتاج الیه الناس باشد نیست تا شارع بخواهد در ان موضعی داشته باشد واعمال مولویت کند .معلوم است اگر در جنگ مجبور شدیم استفاده میکنیم نشدیم نه. بحث ندارد. هرکسی میفهمد. لذا نگاه تعبد امیز به روایت در نظر فقها نبوده مثل صلوه و صوم نیست که استاد تصریح کردند همانند انها باید بحث کنیم (رجوع به موضوع دخول سیاست واقتصاد در دیانت)
عَلِيٌّ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْمِنْقَرِيِّ عَنْ حَفْصِ بْنِ غِيَاثٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ مَدِينَةٍ مِنْ مَدَائِنِ أَهْلِ الْحَرْبِ هَلْ يَجُوزُ أَنْ يُرْسَلَ عَلَيْهِمُ الْمَاءُ وَ تُحْرَقَ بِالنَّارِ أَوْ تُرْمَى بِالْمَجَانِيقِ حَتَّى يُقْتَلُوا وَ فِيهِمُ النِّسَاءُ وَ الصِّبْيَانُ وَ الشَّيْخُ الْكَبِيرُ وَ الْأُسَارَى مِنَ الْمُسْلِمِينَ وَ التُّجَّارُ فَقَالَ يُفْعَلُ ذَلِكَ بِهِمْ وَ لَا يُمْسَكُ عَنْهُمْ لِهَؤُلَاءِ وَ لَا دِيَةَ عَلَيْهِمْ لِلْمُسْلِمِينَ وَ لَا كَفَّارَةَ...
و بیان فرمودند که این روایت صرف نظر از ضعف سندی مختص جهاد دفاعی با کفار میباشد و برای غیر ان تمسک نمیشود.
نکاتی به ذهن میرسد:
1-ضعف سند منجبر به عمل اصحاب است همانطور که در ریاض امده و جواز استفاده از منجنیق در جنگ مسلم بین اصحاب است واستفاده کردن پیامبر صلی الله علیه و اله هم در طائف در بین اصحاب مشهور است.
قاعدتا ایشان جبر را قبول ندارند صغرویا وکبرویا ولی قول خلاف مشهور فقها است.
2-در تبصره تذکره و منتهی و بسیاری از کتابهای دیگراین روایت حمل بر ضرورت شده و این مطلب روشن است بعید است اگر ضرورتی اقتضا نکند و جنگ متوقف بر ان نباشد به مفاد روایت عمل شود. و اطلاقی را که استاد ملتزم شدند خیلی عجیب بود فرمودند این روایت شامل جایی که استفاده از سلاح منجر به کشتن میلیونها ادم هم بشود میشود.
3- اینکه بگوییم مورد روایت مدائن اهل حرب است پس مثلا جهاد ابتدایی را نمیگیرد یا جنگ با بغاه را نمیگیرد و اطلاق دارد غیر ضرورت در جنگ دفاعی را هم میگیرد خیلی بعید است .
4- حل مطلب به عقیده اینجانب این است که اینها اصلا از مواردی که یحتاج الیه الناس باشد نیست تا شارع بخواهد در ان موضعی داشته باشد واعمال مولویت کند .معلوم است اگر در جنگ مجبور شدیم استفاده میکنیم نشدیم نه. بحث ندارد. هرکسی میفهمد. لذا نگاه تعبد امیز به روایت در نظر فقها نبوده مثل صلوه و صوم نیست که استاد تصریح کردند همانند انها باید بحث کنیم (رجوع به موضوع دخول سیاست واقتصاد در دیانت)
