6-دي-1398, 13:51
(آخرین تغییر در ارسال: 6-دي-1398, 13:52 توسط ارادتمند آیت الله مکارم.)
چون این شبهه ایجاد می کنه، خودم باید سریعتر جوابش را بنویسم.
سخن بالا اصلش به نظر خودم صحیح است.
منتها خود همین عمل براساس دین دیگر، خود بسیار مبغوض بوده و محتملش از هر عملی بالاتر است!
چرا که اولا مصداق روشن حرام کردن حلال خداست.
ثانیا از این بالاتر، اگر تنقیح مناط یا الغاء خصوصیت کنیم بحث کفر منکر ضروری دین را به اینجا، آنگاه هرکه بخاطر دینی دیگر عملی را حرام یا واجب دانست، باید گفت از دایره دین اسلام خارج می شود.
چرا که با این که دینش گفته این عمل حلال است یا حکم دیگری دارد، اما بخاطر دینی دیگر به حکمی دیگر ملتزم گشته است. پس همانند منکر ضروری دین می باشد.
پس هرچند اصل بحث صحیح است، منتها با توجه به این 2 نکته درمی یابیم که همین صرف عمل براساس دین دیگر، از بالاترین گناهان کبیره یا حتی موجب کفر می شود.
اما اگر در دینی چنین محذوراتی نباشد، باید به احکام مهم سائر ادیان عمل نماید.
اما مسلمان و شیعه هیچگاه نمی تواند فکر این را کرده که به احکام دین دیگر عمل نماید!
سخن بالا اصلش به نظر خودم صحیح است.
منتها خود همین عمل براساس دین دیگر، خود بسیار مبغوض بوده و محتملش از هر عملی بالاتر است!
چرا که اولا مصداق روشن حرام کردن حلال خداست.
ثانیا از این بالاتر، اگر تنقیح مناط یا الغاء خصوصیت کنیم بحث کفر منکر ضروری دین را به اینجا، آنگاه هرکه بخاطر دینی دیگر عملی را حرام یا واجب دانست، باید گفت از دایره دین اسلام خارج می شود.
چرا که با این که دینش گفته این عمل حلال است یا حکم دیگری دارد، اما بخاطر دینی دیگر به حکمی دیگر ملتزم گشته است. پس همانند منکر ضروری دین می باشد.
پس هرچند اصل بحث صحیح است، منتها با توجه به این 2 نکته درمی یابیم که همین صرف عمل براساس دین دیگر، از بالاترین گناهان کبیره یا حتی موجب کفر می شود.
اما اگر در دینی چنین محذوراتی نباشد، باید به احکام مهم سائر ادیان عمل نماید.
اما مسلمان و شیعه هیچگاه نمی تواند فکر این را کرده که به احکام دین دیگر عمل نماید!