21-دي-1398, 07:24
استاد شبیری می فرمودند یکی از نکات مهم در استفاده از منابع شناخت آن منبع و خصوصیات آن است و از جمله خصوصیات یک منبع منابعی است که از آن اخذ می کند فلذا به نظر می رسد روش تحقیق درست در مسأله اینست که ببینیم المحیط فی اللغه که یک کتاب لغتی است این مضمون را از کجا گرفته چون کتب لغت کثیرا از یکدیگر اخذ میکنند و بطور طبیعی در مقام تبیین لغات نیازی کارهای سندی برای اثبات محتوا ندارند لذا محتمل است المحیط فی اللغه از کتب لغت پیش از خود گرفته باشد و استقلالی نداشته باشد و آن کتب لغت قبلی نیز همین روایتی که استاد مددی فرمودند سندش از عایشه است را در کتبشان آورده باشند و المحیط فی اللغه با اینکه شیعی است و لکن چون در مقام پرداختن به لغت نیازی به احراز صدور روایت نداشته همان روایت ضعیف را در کتاب آورده .
