اجرای برائت دردوران امر بین محذورین

[عرفان عزیزی]

مرحوم آقا ضیاء فرموده است که مجرای برائت شک در اصل تکلیف است مستشکلی به ایشان نقض وارد می کند که دردوران امر بین محذورین که  مجرای تخییراست عدم البیان نیز محقق است و موضوع برای اباحه ظاهریه می شود لذا این تقسیم بندی مجاری اصول عملیه درست نیست ایشان در پاسخ فرموده اینجا عقل یک ترخیص و یک لاحرجیت دارد که می گوید فاعل نمی تواند فاعل و تارک باشد، بنابراین حرجی بر او نیست واگرچه لابیان محقق است ولی مجرای برائت شرعی و عقلی نیست؛ زیرا در مرتبه سابق عقل ترخیص داده و علم اجمالی را از باب لاحرجیت ساقط کرده  و جایی برای ترخیص ازحیث لابیان بودن باقی نمی ماند وترخیص عقلی مجدد لغو است.

علم اجمالی که ساقط نشده به همین خاطر قائل به تخییر می شویم و بیان موجود است بله بیان تفصیلی نیست. اگر علم اجمالی ساقط شده بود در عبادات نیاز به قصد قربت نبود در حالی که مثلا اگر میت منافقی جلوی اوست که نمی داند منافق حکم مسلمان را دارد که باید براونماز بخواندو یا کافر است که نباید براونماز بخواند اگر بخواهد نماز بخواند باید قصد قربت کند.

اگه ساقط نشده باشه که باید هردو رو اتیان بکنی و چون امکان ندارد ، به خاطر لا حرجیت  عقلی علم اجمالی از کار می افتد مثالی هم که بیان شده است ربطی به بقای علم اجمالی ندارد ولو علم اجمالی ساقط شود ما چون مخیریم و به مقتضای ان اگر خواستیم یکی از طرفین را بیاوریم چون خصوصیت آن طرف عبادی بودن است عند الاتیان باید قصد قربت نمود