25-دي-1398, 14:36
به نظر میرسد بحث از اصل سیره مهمتر از بحث از حدود سیره است. چند سوال نسبت به این سیره مطرح است:
1- ایا این سیره، سیره متشرعه است یا سیره عقلیه؟
2-اگر سیره متشرعه است اتصال ان به زمان معصوم هم احراز شده است؟
3- اگر سیره عقلائیه است ایا لا اقل ردعی به ان تعلق نگرفته است؟
4-اگر سیره عقلائیه است ایا ناشی از بی مبالاتی نیست؟
علاوه بر بحث سیره، باید ادله دیگری مانند لا ضرر و لا حرج بررسی شود زیرا ممکن است با ادله لا حرج این مساله را حل کرد.
شاید بتوان این بحث را با مساله اجتماع امر و نهی حل کرد. زیرا حال بر فرض که کراهت باعث تعلق نهی به نماز بشود اما با قول به جواز اجتماع امر و نهی میتوان این نماز صحیح باشد حتی در صورتی که امتناعی باشیم و تقدیم جانب امر کنیم نماز صحیح است و حتی اگر تقدیم جانب نهی بشود باز هم میتوان نماز را تصحیح کرد.
1- ایا این سیره، سیره متشرعه است یا سیره عقلیه؟
2-اگر سیره متشرعه است اتصال ان به زمان معصوم هم احراز شده است؟
3- اگر سیره عقلائیه است ایا لا اقل ردعی به ان تعلق نگرفته است؟
4-اگر سیره عقلائیه است ایا ناشی از بی مبالاتی نیست؟
علاوه بر بحث سیره، باید ادله دیگری مانند لا ضرر و لا حرج بررسی شود زیرا ممکن است با ادله لا حرج این مساله را حل کرد.
شاید بتوان این بحث را با مساله اجتماع امر و نهی حل کرد. زیرا حال بر فرض که کراهت باعث تعلق نهی به نماز بشود اما با قول به جواز اجتماع امر و نهی میتوان این نماز صحیح باشد حتی در صورتی که امتناعی باشیم و تقدیم جانب امر کنیم نماز صحیح است و حتی اگر تقدیم جانب نهی بشود باز هم میتوان نماز را تصحیح کرد.
