25-آذر-1401, 22:22
در صحیحه محمد بن مسلم از امام باقر (ع) آمده است که «جَاءَتِ امْرَأَةٌ إِلَى النَّبِيِّ ص فَقَالَتْ زَوِّجْنِي فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ لِهَذِهِ فَقَامَ رَجُلٌ فَقَالَ أَنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ زَوِّجْنِيهَا فَقَالَ مَا تُعْطِيهَا فَقَالَ مَا لِي شَيْءٌ فَقَالَ لَا قَالَ فَأَعَادَتْ فَأَعَادَ رَسُولُ اللَّهِ ص الْكَلَامَ فَلَمْ يَقُمْ أَحَدٌ غَيْرُ الرَّجُلِ ثُمَّ أَعَادَتْ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص فِي الْمَرَّةِ الثَّالِثَةِ أَ تُحْسِنُ مِنَ الْقُرْآنِ شَيْئاً قَالَ نَعَمْ فَقَالَ قَدْ زَوَّجْتُكَهَا عَلَى مَا تُحْسِنُ مِنَ الْقُرْآنِ فَعَلِّمْهَا إِيَّاهُ»
ظاهر صحیحه آن است که غرر در مهر عقد دائم جایز است. زیرا پیامبر(ص) از مرد پرسید که از قرآن چیزی بلد هستی؟ او هم عرض کرد بله و مقدار آن را مشخص نکرد. پیامبر (ص) نیز بدون آنکه علم پیدا کنند که چه مقدار از قرآن را می‌داند، تعلیم مقداری که بلد است را به عنوان مهر قرار دادند. مورد صحیحه هر چند قرآن است اما الغاء خصوصیت می‌شود به هر چیز دیگری که مهر قرار گرفته باشد. البته مورد آن عقد دائم است و از این نمی‌شود تعدی کرد.
منابع
الكافي (ط - الإسلامية)، ج5، ص: 380
