تفسیر تعلق اوامر به طبایع یا افراد

[1972392352]

این که اوامر به طبایع تعلق گرفته است یا افراد، تفاسیر مختلفی شده است. در اینجا به دو تفسیر پرداخته میشود. تفسیر اول از جانب مرحوم آخوند است که ایشان فرموده است: مراد از تعلق اوامر به طبایع این است که خصوصیات دخیل در غرض مولا نیست و این طبیعت است که حامل غرض است و مراد از تعلق اوامر به افراد این است که خصوصیات مامور به دخیل در غرض مولا است. مرحوم نائینی این مطلب را دیده و فرموده است:معنا ندارد که خصوصیات ماموربه دخیل در غرض مولا باشد لذا تفسیر دیگری را مطرح کرده است.
ایشان فرموده است: مراد از این که اوامر به طبایع تعلق گرفته است این است که حکم از طبیعت به افراد سرایت نمیکند و مراد از این که احکام به افراد تعلق گرفته است این است که حکم به افراد سرایت میکند. ایشان در بحث اجتماع امر و نهی از ا ین تفسیر استفاده کرده است و ثمره ای بر آن مترتب کرده است

سلام
مراد این دو بزرگوار از فرد، عنوان فرد است یا خود فرد خارجی؟ اگر مراد همان فرد خارجی باشد که ظاهر کلامشان نیز همین است، همان شبهه معروف استحاله پیش می آید که: تعلق امر به فرد یا قبل از ایجاد فرد است و یا بعد از ایجاد؛ اگر بعد از ایجاد فرد است که تحصیل حاصل است و اگر قبل از تحقق فرد در خارج است، که معدوم است و امر به معدوم تعلق نمیگیرد بنابراین معنا ندارد که متعلق احکام افراد باشد.