26-آذر-1399, 21:03
(25-آذر-1399, 00:29)خیشه نوشته: مرحوم نائینی در بحث تبعیت قضا از ادا میفرماید: تعبیر اقض ما فات کما فات، دلالت دارد بر این که امر اولی کلا ساقط شده است. زیرا اگر امر اولی باقی است که قضا معنا ندارد بلکه عین امر را باید اتیان کند. پس این تعبیر کاشف از این است که امر اولی از دست رفته است. تعبیر ما فات هم این گونه است: چرا که فوت به معنای از دست رفتن است. اگر امر اولی باقی است که از دست رفتن معنا ندارد. ممکن است بگوید مثلا نماز در وقت از دست رفته است. جواب میدهیم نماز در وقت که تدارک شدنی نیست.این بحث شما با فرض پذیرش این مطلب است که قضا به امر جدید است اما کسانی که می گویند قضا تابع اداست و به امر جدید نیست می توانند در جواب اشکالی که مرحوم نائینی کردو جواب داد بگویند نماز در وقت از دست رفته یعنی نماز وقت خاصی داشته که باید در آن وقت می خواندی و همان وقت اثر خاصی داشته حال شما مصلحت آن وقت خاص را کسب نکردی یعنی از شما فوت شد یعنی در واقع ما دو چیز داریم «طبیعت+وقت خاص» مصلحت وقت خاص فوت شد ولی مصلحت طبیعت را به دست بیاور
نتیجه: امر جدید کشف از سقوط امر اول میکند