17-بهمن-1399, 19:34
در این حدیث گفته شده شک داخل یقین نمی شود.
معنای مختار مرحوم آخوند و آیت الله شبيري اینست که این روایت بیانگر اینست که در اثبات ماه جدید تنها یقین معتبر است پس مراد از یقین یقین به ماه جدید است نه یقین به حالت سابقه در حالی که یقین مورد نظر در استصحاب یقین به حالت سابقه است.
استاد شبیری نیز همین معنا را اختیار کردند و فرمودند برخی به این معنا اشکال کزدند به این که این معنا بلا فایده بوده و شبیه قضیه به شرط محمول است یعنی معنایش اینست که در اثبات ماه یقین معتبر است و در جاییکه یقین معتبر است شک معتبر نیست و این واضح لوده و بیان نمی خواهد.
استاد شبیری در پاسخ فرمودند گاهی اصل قضیه واضح است ولی تطبیقش بر مورد نامعلوم بوده و به همین جهت بیان شده است یعنی این که در مواردی که یقین ملاک است شک اثری ندارد واضح است ولی تطبیقش نامعلوم بوده و معلوم نیست کجا یقین معتبر است لذا بیان آن به جهت افهام تطبیقش بر مورد بوده و بلا فایده نیست.
معنای مختار مرحوم آخوند و آیت الله شبيري اینست که این روایت بیانگر اینست که در اثبات ماه جدید تنها یقین معتبر است پس مراد از یقین یقین به ماه جدید است نه یقین به حالت سابقه در حالی که یقین مورد نظر در استصحاب یقین به حالت سابقه است.
استاد شبیری نیز همین معنا را اختیار کردند و فرمودند برخی به این معنا اشکال کزدند به این که این معنا بلا فایده بوده و شبیه قضیه به شرط محمول است یعنی معنایش اینست که در اثبات ماه یقین معتبر است و در جاییکه یقین معتبر است شک معتبر نیست و این واضح لوده و بیان نمی خواهد.
استاد شبیری در پاسخ فرمودند گاهی اصل قضیه واضح است ولی تطبیقش بر مورد نامعلوم بوده و به همین جهت بیان شده است یعنی این که در مواردی که یقین ملاک است شک اثری ندارد واضح است ولی تطبیقش نامعلوم بوده و معلوم نیست کجا یقین معتبر است لذا بیان آن به جهت افهام تطبیقش بر مورد بوده و بلا فایده نیست.
