27-تير-1400, 20:00
طبعا هر بحثی بر اساس اصول و مبانی متداول مبتنی است، اگر قرار باشد هر مقدّمه ی بحث را که کسی اشکال کرده بپردازیم که کلا هیچ بحثی پیش نمی رود.
مخصوصا که با این سبک نگاه، عمده ی ظواهر تعطیل می شود.
ضمن اینکه با همین نگاه شما چه طور از ادله ی جهاد و امر به معروف اطلاق می گیرید؟ آنجا هم دقیقا همین مشکل پیش می آید، شاید آن ادلّه فقط ناظر به وجود و رهبری امام معصوم علیه السلام باشد.اتفاقا مشکل سختتر هم هست، چون بسیاری از ادلّه ی مربوط به جهاد قرآنی هستند و دیگر ادلّه نیز به قدری مطلق و کلّی است که اگر بگوییم عدم مقام بیان آن احراز است، حرف گزافی نخواهد بود.
توجه بفرمایید که اساساً قیام بدون خونریزی از موافق یا مخالف عادةً امکان پذیر نیست و اصل اولی اقتضا می کند که القاء نفس در هلاکت و ریختن خون مسلمان جائز نباشد. (مخصوصا اگر حاکم بر جامعه، مسلمان ظاهری باشد، که در خارج معمولا فرض همین است)
مخصوصا که با این سبک نگاه، عمده ی ظواهر تعطیل می شود.
ضمن اینکه با همین نگاه شما چه طور از ادله ی جهاد و امر به معروف اطلاق می گیرید؟ آنجا هم دقیقا همین مشکل پیش می آید، شاید آن ادلّه فقط ناظر به وجود و رهبری امام معصوم علیه السلام باشد.اتفاقا مشکل سختتر هم هست، چون بسیاری از ادلّه ی مربوط به جهاد قرآنی هستند و دیگر ادلّه نیز به قدری مطلق و کلّی است که اگر بگوییم عدم مقام بیان آن احراز است، حرف گزافی نخواهد بود.
توجه بفرمایید که اساساً قیام بدون خونریزی از موافق یا مخالف عادةً امکان پذیر نیست و اصل اولی اقتضا می کند که القاء نفس در هلاکت و ریختن خون مسلمان جائز نباشد. (مخصوصا اگر حاکم بر جامعه، مسلمان ظاهری باشد، که در خارج معمولا فرض همین است)
