(8-مرداد-1400, 16:04)سید محمد صادق رضوی نوشته: روایات در این زمینه خیلی زیاد هستند. اما در فایلی برخی مهمترها را گلچین کرده ام که پیوست شده
روایت 8 برگرفته از مقدمه‌ی صحیفه‌ی سجادیه است و اگر کسی آن مقدمه را بخواند، خواهد دید که این عبارات از امام صادق مربوط به زمانی است که یحیی بن زید بعد از شهادت پدرش زید بن علی راه خراسان را پیش گرفته، شهید شده و بعد از او هم پسر عموهایش در صدد قیام علیه بنی امیه هستند:
«متوكّل بن هارون قال لقيت يحيى بن زيد بن عليّ- عليه السّلام- و هو متوجّه إلى خراسان بعد قتل أبيه فسلّمت عليه فقال لي: من أين أقبلت قلت: من الحجّ فسألني عن أهله و بني عمّه بالمدينة و أحفى السّؤال عن جعفر بن محمّد- عليه السّلام- فأخبرته بخبره و خبرهم و حزنهم على أبيه زيد بن عليّ- عليه السّلام- فقال لي: قد كان عمّي محمّد بن عليّ- عليه السّلام- أشار على أبي بترك الخروج و عرّفه إن هو خرج و فارق المدينة ما يكون إليه مصير أمره فهل لقيت ابن عمّي جعفر بن محمّد عليه السّلام قلت: نعم. قال: فهل سمعته يذكر شيئا من أمري قلت: نعم. قال: بم ذكرني خبّرني، قلت: جعلت فداك ما أحبّ أن أستقبلك بما سمعته منه. فقال: أ بالموت تخوّفني! هات ما سمعته، فقلت: سمعته يقول: إنّك تقتل و تصلب كما قتل أبوك و صلب. فتغيّر وجهه و قال: يمحوا اللّه ما يشاء و يثبت و عنده أمّ الكتاب، يا متوكّل إنّ اللّه عزّ و جلّ أيّد هذا الأمر بنا و جعل لنا العلم و السّيف فجمعا لنا و خصّ بنو عمّنا بالعلم وحده. فقلت: جعلت فداءك إنّي رأيت النّاس إلى ابن عمّك جعفر- عليه السّلام- أميل منهم إليك و إلى أبيك فقال: إنّ عمّي محمّد بن عليّ و ابنه جعفرا- عليهما السّلام- دعوا النّاس إلى الحياة و نحن دعوناهم إلى الموت فقلت: يا ابن رسول اللّه أ هم أعلم أم أنتم فأطرق إلى الأرض مليّا ثمّ رفع رأسه و قال: كلّنا له علم غير أنّهم يعلمون كلّ ما نعلم، و لا نعلم كلّ ما يعلمون»
یحیی بن زید در سال 125 در جوزجان افغانستان به شهادت رسید. البته یحیی در آن دیدار صحیفه را به متوکل بن هارون می‌سپارد و از او می‌خواهد که اگر اتفاقی برایش افتاد آن را به دست عموزاده‌هایش، محمد و ابراهیم پسران حسن مثنی، برساند.
متوکل این کار را در محضر امام صادق ع انجام می‌دهد. امام به آنها خبر می‌دهد که «فَوَاللَّهِ إِنِّي لَأَعْلَمُ أَنَّكُمَا سَتَخْرُجَانِ كَمَا خَرَجَ، وَ سَتُقْتَلَانِ كَمَا قُتِلَ» آنها که رفتند، امام برای متوکل روایتی را از پیامبر نقل می‌کنند که طول حکومت بنی‌امیه را الف شهر بیان کرده و می‌فرمایند: «قَالَ: فَأَطْلَعَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ نَبِيَّهُ- عَلَيْهِ السَّلَامُ- أَنَّ بَنِي أُمَيَّةَ تَمْلِكُ سُلْطَانَ هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ مُلْكَهَا طُولَ هَذِهِ الْمُدَّةِ فَلَوْ طَاوَلَتْهُمُ الْجِبَالُ لَطَالُوا عَلَيْهَا حَتَّى يَأْذَنَ اللَّهُ تَعَالَى بِزَوَالِ مُلْكِهِمْ، وَ هُمْ فِي ذَلِكَ يَسْتَشْعِرُونَ عَدَاوَتَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ وَ بُغْضَنَا. أَخْبَرَ اللَّهُ نَبِيَّهُ بِمَا يَلْقَى أَهْلُ بَيْتِ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلُ مَوَدَّتِهِمْ وَ شِيعَتُهُمْ مِنْهُمْ فِي أَيَّامِهِمْ وَ مُلْكِهِمْ.»
یعنی قضای الهی بر این تعلق گرفته که آنها 1000 ماه حکومت کنند. بر همین اساس حضرت در ادامه می‌فرمایند: «ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ- عَلَيْهِ السَّلَامُ-: مَا خَرَجَ وَ لَا يَخْرُجُ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ إِلَى قِيَامِ قَائِمِنَا أَحَدٌ لِيَدْفَعَ ظُلْماً أَوْ يَنْعَشَ حَقّاً إلَّا اصْطَلَمَتْهُ الْبَلِيَّةُ، وَ كَانَ قِيَامُهُ زِيَادَةً فِي مَكْرُوهِنَا وَ شِيعَتِنَا.»
آیا با این توضیحات و قرائن، اطلاقی در این عبارت نسبت به قیام های بعد از 1000 ماه وجود دارد؟
بله با بریدن متن، می‌توان اطلاق ساخت، اما ادعا این بود که به متون به شکل گزینشی نگاه نکنیم.
