27-مرداد-1401, 12:55
(آخرین تغییر در ارسال: 27-مرداد-1401, 12:58 توسط مسعود عطار منش.)
اگر شخصی به شما بگوید دو رکعت نماز بخوان و از ذکر خصوصیات آن خودداری کند اقتضای در مقام بیان بودن متکلم آن است که این دو رکعت با همان خصوصیات عادی مد نظر است در غیر اینصورت بیان خاص می خواهد.
به عبارت دیگر اطلاق مقامی اقتضا می کند ویژگی های نماز مورد نظر همانند نمازهای عادی باشد.
اگر به عرف بگویید دو رکعت نماز بخوان چکار می کند؟ آیا خود را مخیر می بیند بین دو رکعت عادی و دو رکعتی که همراه با اذکار و اوراد خاص است یا می گوید معلوم نیست مراد متکلم نسبت به نمازهای غیر عادی اطلاق داشته باشد.
بعبارت دیگر بنده نمی گویم متکلم در مقام بیان خصوصیات نیست چه امری خلاف ظاهر است بلکه می گویم وقتی در مقام ذکر خصوصیات است و سکوت می کند همان خصوصیات نماز عادی افهام می شود و غیر آن بیان ویژه می طلبد.
به عبارت دیگر اطلاق مقامی اقتضا می کند ویژگی های نماز مورد نظر همانند نمازهای عادی باشد.
اگر به عرف بگویید دو رکعت نماز بخوان چکار می کند؟ آیا خود را مخیر می بیند بین دو رکعت عادی و دو رکعتی که همراه با اذکار و اوراد خاص است یا می گوید معلوم نیست مراد متکلم نسبت به نمازهای غیر عادی اطلاق داشته باشد.
بعبارت دیگر بنده نمی گویم متکلم در مقام بیان خصوصیات نیست چه امری خلاف ظاهر است بلکه می گویم وقتی در مقام ذکر خصوصیات است و سکوت می کند همان خصوصیات نماز عادی افهام می شود و غیر آن بیان ویژه می طلبد.
