20-تير-1402, 05:35
ادعای سید خویی رضوان‌الله تعالی علیه همین است که چون در فضای مرکب خطاب وارد شده همین قرینه بر اراده تفهیم جزئیت است، و اشکال بر ایشان هم ظاهرا در فرض قبول این قرینه است.
در مورد عاجز که قبلا عرض کردم عجز قرینه بر عدم اراده است، عرضم اینجا این بود که بدون لحاظ عجز هم عرفیت داره به عاجز به خاطر قرینه ورود خطاب در فضای مرکب امر کند و عرف معنای مستعمل فیه را نبیند.
الان شما که در مورد عاجز قبول دارید، در اين فرض مراد استعمالی چی میشه؟ و امر در چه معنایی استعمال شده؟
در مورد عاجز که قبلا عرض کردم عجز قرینه بر عدم اراده است، عرضم اینجا این بود که بدون لحاظ عجز هم عرفیت داره به عاجز به خاطر قرینه ورود خطاب در فضای مرکب امر کند و عرف معنای مستعمل فیه را نبیند.
الان شما که در مورد عاجز قبول دارید، در اين فرض مراد استعمالی چی میشه؟ و امر در چه معنایی استعمال شده؟
