22-شهريور-1402, 09:34
عامل عمده اجمال عبارتند از این که قرینه یا محتمل القرینه ای در زمان صدور بوده و مخاطب به ما نرسانده است.
مرحوم حاج شیخ اصفهانی جواب داده است فرموده است تکلیفی را که مخاطب شنیده است گاهی تکلیف عام است و اخری تکلیف خاص است. تکلیف عام را اینجا اگر ان تکلیف عام قرینه ای دارد همان طور که متکلم ان را بیان میکند وثاقت راوی هم اقتضا میکند که قرینه را بیان کند و الا خیانت کرده است. در اخبار عامه این مشکل کم است. قواعدی را ائمه فرمودند مطالب تکالیف عام است برای همه بیان کردند اگر یک قیدی داشت قیدش همانطور که امام میفرمود این هم بیان میکرد.
انما الکلام در تکالیف خاصه است. در این فرمودند شاید یک قرینه ای اعتماد کردند که در حق این بوده است خب تکلیف این را بیان میکرده است لازم نبوده است که تذکر بدهند که . فرموده است نه، اگر هم تکلیف خاص است ، بله بر متکلم لازم نیست بیان کند خصوصیت را چون این واجد است اما وقتی این میاید برای دیگری نقل میکند مقتضای وثاقت و امانت داریش این است که اگر قرینه ای بین او و متکلم بود ان راز را بیان بکند.
فرمایش مرحوم محقق اصفهانی درست است در جایی که ان قرینیت قرینه را مخاطب بفهمد. مشکل این است که گاهی اوقات قرینه بین متکلم و مخاطب هست در ان اقا قرینه هست ولی مخاطب قرینه را نمیفهمد. همه اینها که زراره نبودند که قرینه را بفهمند. خیلی از این روات ما عموم الناس بودند. عموم الناس چه بسا قرینه را نفهم ن د. وقتی قرینه را نمیفهمد خلاف وثاقت و امانت نیست.
مرحوم حاج شیخ اصفهانی جواب داده است فرموده است تکلیفی را که مخاطب شنیده است گاهی تکلیف عام است و اخری تکلیف خاص است. تکلیف عام را اینجا اگر ان تکلیف عام قرینه ای دارد همان طور که متکلم ان را بیان میکند وثاقت راوی هم اقتضا میکند که قرینه را بیان کند و الا خیانت کرده است. در اخبار عامه این مشکل کم است. قواعدی را ائمه فرمودند مطالب تکالیف عام است برای همه بیان کردند اگر یک قیدی داشت قیدش همانطور که امام میفرمود این هم بیان میکرد.
انما الکلام در تکالیف خاصه است. در این فرمودند شاید یک قرینه ای اعتماد کردند که در حق این بوده است خب تکلیف این را بیان میکرده است لازم نبوده است که تذکر بدهند که . فرموده است نه، اگر هم تکلیف خاص است ، بله بر متکلم لازم نیست بیان کند خصوصیت را چون این واجد است اما وقتی این میاید برای دیگری نقل میکند مقتضای وثاقت و امانت داریش این است که اگر قرینه ای بین او و متکلم بود ان راز را بیان بکند.
فرمایش مرحوم محقق اصفهانی درست است در جایی که ان قرینیت قرینه را مخاطب بفهمد. مشکل این است که گاهی اوقات قرینه بین متکلم و مخاطب هست در ان اقا قرینه هست ولی مخاطب قرینه را نمیفهمد. همه اینها که زراره نبودند که قرینه را بفهمند. خیلی از این روات ما عموم الناس بودند. عموم الناس چه بسا قرینه را نفهم ن د. وقتی قرینه را نمیفهمد خلاف وثاقت و امانت نیست.
