سکوت هنگام قرائت

[خطیب توانا]

بی مقدمه عرض کنم:
بنده چنین جسارتی را نسبت به فقهای بزرگ نمی پذیرم.
شما ظاهرا به مساله خوب التفات ندارین،بنده عرض کردم، خود این رفتار فقها می تواند به عنوان قرینه تلقی شود(بگذریم که ایشان از مراجع بوده اند و یکی از شرایط مرجعیت عدالت است و این که ایشان اسوه تقوی و ورع بوده اند و...) ، و اگر بگویید فتوای آن ها بدون مستند است دیگر چه چیز برای ما می ماند؟
مطالبی مانند اجماع فقها که کاشف از رای معصوم علیه السلام است را چه می کنید؟
فهم اصحاب، اعراض اصحاب ، روایات مقبوله ( صرفا به خاطر این که اصحاب به آن عمل کرده اند)و... را هم بالطبع بایستی بالکل کنار گذاشته و به صورت خیلی خط کشی شده و به دور از منطق فقط فهم ارتکازی خودمان را ملاک قرار دهیم!!!
آیا شما احتمال نمی دهید قراین متصله و غیر لفظیه ای در مقام بوده که به دست ما نرسیده،خصوصا چنین مساله ای که مبتلا به شبانه روزی بوده؟ و در عین حال در عمل ندیده ایم کسی برداشت وجوب از آیه داشته باشد!!!