احراز صحت قرائت امام جماعت

[حسینی]

این یک موضوع جدید است که دوست داشتم دوستان در مورد آن بحث و گفتگو کنند
موضوع مورد نظر من بحث احراز صحت قرائت امام جماعت است
بحث در اینجا دستیابی به فتاوی نیست (اگر چه خالی از لطف نیست) بلکه بحث علمی و فقهی می باشد
دوستان جهت طرح بحث، نظرات خود را ارائه بفرمایند.

[وکیلی]

بحث در چند مرحله مطرح می شود:
اول:تا وقتی که علم به غلط بودن قرائت نداریم می توانیم اصالة الصحة جاری کنیم. ممکن است کسی بگوید که اصالة الصحة در اجزاء یک مرکب جاری نمی شود بلکه در کل مرکب جاری می شود و این امر ممکن است مستلزم صحت اجزاء نباشد. مثل ما نحن فیه چون صحت نماز مستلزم صحت قرائت نمی باشد پس نمی دانم که تحمل قرائت او صحیح است یا نه؟ باید احراز شود.
ولی شاید بتوان گفت ما در همین تحمل قرائت اصالة الصحة جاری می کنیم نه نماز امام، چون وقتی او را عادل دانستیم و او با قبول امامت جماعت اقدام به تحمل قرائت از دیگران کرده، این خود می تواند مجرای اصالت الصحة باشد.
دوم: کسی که بالفعل تمکن بر قرائت صحیح ندارد و یا جاهل مرکب است نسبت به قرائت صحیح، نمازش واقعا صحیح است کما اینکه حضرت استاد شهیدی(حفظه الله) این نظر را قائلند، می توان بلا اشکال در رکعاتی که امام تحمل قرائت از مأموم نمی کند به او اقتدا کرد.اما در رکعاتی که تحمل قرائت میکند ولی مأموم خودش قرائتش از قرائت امام ضعیف تر است بالفعل این جا جای بحث دارد که آیا اقتدا جائز است یا نه؟لطفا دوستان تکمیل نمایند

[جواهری]

در مفاد اصالت الصحه در فعل غیر و گستره جریان آن باید به سیره مراجعه شود مسلم است اگر اصالت الصحه جازی نشود نظام مجتمع مختل میشود اگر در شرایط ذبح کسی شک کنیم اگر در صحت تطهیر کسی شک کنیم اگر در عقود دیگران شک کنیم و همینطور
و ظاهر اصالت الصحه حکم ظاهری به صحت فعل است
بحث در گستره این اصل است بعضی مطلقا با این دلیل صحت اقتدا را ثابت کرده اند زیرا ماموم به قرائت صحیح القرائه می تواند اقتدا کند بعضی مطلقا جاری نمی دانند و اقتدا را در فرض وثوق به صحت قرائت صحیح دانسته اند بعضی از مراجع هم تفصیل داده اند بین فرضی که قرائت ا مام را بشنویم که گفته اند دلیلی در سیره بر صحت نداریم به خلاف جایی که قرائتش را نمی شنویم گفته اند شاهد آن این است که در جماعتهای بزرگ که مسلم جایز است اگر دلیل اصالت الصحه در فعل کثیری از مامومین برای ترتب احکام جماعت جاری نشود جماعت شکل نمی گیرد و عرفا فرقی بین این مورد و قرائت خود امام نیست بنابراین به نظر می رسد چون دلیل مصححین سیره است فرقی بین سیره بین حالتهای مختلف در سوال نباشد و الله العالم

[وکیلی]

تکمیل مطلب اول
برخی گفته اند که در جزء به شرط اینکه غیر از جزئیت اثر دیگری داشته باشد اصالة الصحة جاری است.شاید بتوان به این مطلب اشکال کبروی و صغروی نمود.
اما کبروی: همانگونه که آقای جواهری آورده اند دلیل اصالة الصحة در فعل غیر سیره است و این یک دلیل لبی است. باید اجرای اصالة الصحة در اجزاء یک عمل توسط سیره احراز شود وظن و احتمال کافی نیست.
اما صغروی:بر فرض که اصالة الصحة در قرائت نماز جاری شود ولی این ثابت نمی کند که من می توانم به او اقتدا کنم چرا که همانطور که گذشت برخی از بزرگان معتقدند که قرائت فرد عاجز واقعا صحیح است و اصالة الصحة بیشتر از این دلالت ندارد که قرائت او واقعا صحیح است اما آیا طوری صحیح است که برای من هم جواز اقتدا می آورد؟خیر و لا اقل من الشک

[امین]

نکته ای هم اقای سیستانی دارند اصاله الصحه در صورت احراز مطابقت فتوای مرجع امام با ماموم می اید.

[83068]

نکته ای هم اقای سیستانی دارند اصاله الصحه در صورت احراز مطابقت فتوای مرجع امام با ماموم می اید.

فرمایشی را استاد شب زنده دار دام ظله داشتند که لازمه ی آن مخالف کلام بالاست.
ایشان می فرمودند ما وقتی می خواهیم به قول دیگران تمسک کنیم، اگر کبرای بحث ما اختلافی بود، در تمسک به صغرای آن، لازم نیست احراز کنیم که کبرای طرف مقابل با ما یکی است؛ به عبارت دیگر اگر شک کنیم که آیا او در مبانی مرتبط با این مطلب با ما موافق است یا نه، بنا را بر این می گذاریم که مخالفتی در مبنا نداریم.
می توانید این بحث را در بحث «مبنای استاد در مورد احادیث کافی شریف» دنبال کنید.

[خادم]

در استفتاءات آیت الله سیستانی چند بار آمده که احراز صحت قرائت امام لازم است.

[حسین بن علی]

طبق نظر ایشان قرائت در نماز جماعت توکیل است و عمل او برای ماموم محسوب میشود ودر اینگونه موارد صحت عمل دیگری نیست تا اصل صحت جاری شود کما بینه الشیخ فی الاستصحاب
ولی این نظر موجب تعطیلی نماز های جماعت میشود که قطعا مورد نظر شرع نیست