24-آبان-1395, 14:33
البینة علی المدعی
عدم در «قاعده عدم» آن است كه در مسير خود به سوى گذشته به وجود برخورد نكند؛ براى مثال، اگر شخصى مدعى دينى به سود خود و به ضرر ديگرى شود، چون ذمه آن شخص از ابتداى تولد، مشغول به اين دين نبوده است هرچند امكان دارد كه بعدا مشغول به آن شده باشد طبق قاعده عدم نمى توان متعرض او شد، مگر اينكه مدّعى، براى اثبات چنين دينى، دليل اقامه نمايد.
پس قاعده ی البینة علی المدعی می تواند نشانه ای از حجیت اصل عدم باشد.
برگرفته از فرهنگ نامه اصول فقه، ص198-199.
عدم در «قاعده عدم» آن است كه در مسير خود به سوى گذشته به وجود برخورد نكند؛ براى مثال، اگر شخصى مدعى دينى به سود خود و به ضرر ديگرى شود، چون ذمه آن شخص از ابتداى تولد، مشغول به اين دين نبوده است هرچند امكان دارد كه بعدا مشغول به آن شده باشد طبق قاعده عدم نمى توان متعرض او شد، مگر اينكه مدّعى، براى اثبات چنين دينى، دليل اقامه نمايد.
پس قاعده ی البینة علی المدعی می تواند نشانه ای از حجیت اصل عدم باشد.
برگرفته از فرهنگ نامه اصول فقه، ص198-199.
