یکی از اساتید درس خارج برای اثبات سیره متشرعه زمان معصوم چنین می فرمایند:
اصل عدم نقل
در بحث اصل عدم نقل گفته ایم این اصل منحصر به الفاظ نیست بلکه مثلا وقتی الآن می بینیم که مردم مسائل و احکامشان را از مسأله گوها می گیرند و به آن هم عمل می کنند می فهمیم و اطمینان پیدا می کنیم که آن زمان هم راه متعارف به دست آوردن نظر امام و حکم شریعت همین بوده.(جلسه 14،چهارشنبه29/6/91 ، درس استاد گنجی)
چند اشکال به این بیان به ذهن میرسد :
یک : سیره متشرعه در زمان ما این نیست که به خبر ثقه در صورتی که مطمئن نشوند عمل کنند بله معمولا چنین است که مطمئن می شوند و عمل می کنند اما اگر به دلیلی شبهه ای برایشان پیش بیاید که اطمینان را سلب کند تحقیق می کنند مگر اینکه اهل تسامح در مسائل شرعی باشند
دو : از این سیره در زمان ما نمی شود سیره در زمان معصوم را کشف کرد زیرا شرایط متفاوت است زمان ما، زمان انسداد است یعنی متشرعه راهی به امام یا سخنگوی از طرف امام مستقیما ندارند لذا احکامشان را از مسأله گوها می گیرند و عمل می کنند اما زمان معصوم ، متعارف افراد یا به امام دسترسی داشته اند یا به کسی که از طرف امام جواب سؤالها را می آورده و ارتباط مستقیم داشته است اما این که به قول هر مسأله گوی ثقه ای عمل می کردند و لو اطمینان نکنند قابل اثبات نیست
سه : نهایت این سیره ،این را ثابت می کند که سیره متشرعه بر عمل به خبر واحد غیر اطمینانی بوده است اما اگر خبری را کسی از امام نقل کرد و مطمئن نشدند که کلام امام باشد اینجا هم این سیره را داشتند که کلام را به امام نسبت بدهند و بگویند امام این چنین فرموده است ؟ این دومی برای حجیت خبر واحد مورد نیاز است در حالیکه از آن سیره ، این سیره قابل اثبات نیست
اصل عدم نقل
در بحث اصل عدم نقل گفته ایم این اصل منحصر به الفاظ نیست بلکه مثلا وقتی الآن می بینیم که مردم مسائل و احکامشان را از مسأله گوها می گیرند و به آن هم عمل می کنند می فهمیم و اطمینان پیدا می کنیم که آن زمان هم راه متعارف به دست آوردن نظر امام و حکم شریعت همین بوده.(جلسه 14،چهارشنبه29/6/91 ، درس استاد گنجی)
چند اشکال به این بیان به ذهن میرسد :
یک : سیره متشرعه در زمان ما این نیست که به خبر ثقه در صورتی که مطمئن نشوند عمل کنند بله معمولا چنین است که مطمئن می شوند و عمل می کنند اما اگر به دلیلی شبهه ای برایشان پیش بیاید که اطمینان را سلب کند تحقیق می کنند مگر اینکه اهل تسامح در مسائل شرعی باشند
دو : از این سیره در زمان ما نمی شود سیره در زمان معصوم را کشف کرد زیرا شرایط متفاوت است زمان ما، زمان انسداد است یعنی متشرعه راهی به امام یا سخنگوی از طرف امام مستقیما ندارند لذا احکامشان را از مسأله گوها می گیرند و عمل می کنند اما زمان معصوم ، متعارف افراد یا به امام دسترسی داشته اند یا به کسی که از طرف امام جواب سؤالها را می آورده و ارتباط مستقیم داشته است اما این که به قول هر مسأله گوی ثقه ای عمل می کردند و لو اطمینان نکنند قابل اثبات نیست
سه : نهایت این سیره ،این را ثابت می کند که سیره متشرعه بر عمل به خبر واحد غیر اطمینانی بوده است اما اگر خبری را کسی از امام نقل کرد و مطمئن نشدند که کلام امام باشد اینجا هم این سیره را داشتند که کلام را به امام نسبت بدهند و بگویند امام این چنین فرموده است ؟ این دومی برای حجیت خبر واحد مورد نیاز است در حالیکه از آن سیره ، این سیره قابل اثبات نیست
