11-بهمن-1396, 15:22
آنچه به ذهن قاصر بنده میرسد اینست که تمام این بیانات(انصراف و استهجانو...) بازگشتش به مقام بیان متکلم است یعنی اگر انصراف مانع اطلاق است چون مقام بیان متکلم نسبت غیر مورد منصرف الیه است و اگر کثرت وجود هم در حدی باشد که باعث عدم احراز مقام بیان شود مانع اطلاق است و اگر قدری با روایات مانوس باشیم میبینیم بسیاری از اطلاق و تقیید ها و حمل بر غالب کردنها با این بیان حل میشود و نیاز نیست بگوییم ظهور در اطلاق دارد ولی بعد. بخاطر قرینه از،این اطلاق رفع ید میکنیم بلکه آنچه بیشتر با روش عقلایی سازگارتر است اینست که اصلا در مقام بیان آن حالت خاص مقید نبوده است البته در برخی موارد هم ندرت در حدی نیست که این بیان جاری شود.
