26-دي-1396, 02:25
یکی از اختلافاتی که در تعیین مدعی و منکر وجود دارد این است که ملاک تعیین مدعی و منکر مصب دعوی است یا غرض آن
صاحب عروه, مرحوم امام و سید سیستانی ملاک را مصب دعوی (کیفیت طرح دعوی)میدانند ,فلذا اگر زید بگوید که من این کتاب را به عمرو فروخته ام اما عمرو بگوید تو آن را به من هبه کرده ای تداعی میشود چون هرکدام در بیان نزاع خود ادعایی را مطرح کرده اند، زید ادعای بیع کرده و عمرو ادعای هبه کرده است.
اما مرحوم خویی ، شهید صدر. و مرحوم تبریزی ملاک را غرض دعوی می دانند. در همین مثال گرچه زید ادعای بیع و عمرو ادعای هبه کرده است اما غرض زید از ادعای بیع ،اثبات شغل ذمه عمرو به ثمن کتاب است و غرض عمرو از ادعای هبه نفی شغل ذمه اش میباشد. با در نظر گرفتن غرض دعوی و با توجه به اینکه اصل عدم شغل ذمه ی عمرو است ،در این مثال زید مدعی و عمرو منکر خواهد بود.
صاحب عروه, مرحوم امام و سید سیستانی ملاک را مصب دعوی (کیفیت طرح دعوی)میدانند ,فلذا اگر زید بگوید که من این کتاب را به عمرو فروخته ام اما عمرو بگوید تو آن را به من هبه کرده ای تداعی میشود چون هرکدام در بیان نزاع خود ادعایی را مطرح کرده اند، زید ادعای بیع کرده و عمرو ادعای هبه کرده است.
اما مرحوم خویی ، شهید صدر. و مرحوم تبریزی ملاک را غرض دعوی می دانند. در همین مثال گرچه زید ادعای بیع و عمرو ادعای هبه کرده است اما غرض زید از ادعای بیع ،اثبات شغل ذمه عمرو به ثمن کتاب است و غرض عمرو از ادعای هبه نفی شغل ذمه اش میباشد. با در نظر گرفتن غرض دعوی و با توجه به اینکه اصل عدم شغل ذمه ی عمرو است ،در این مثال زید مدعی و عمرو منکر خواهد بود.
