دلالت ادله برایت بر عدم تنجیز علم اجمالی

[1972392352]

یکوقت از ابتدا بعض اطراف از محل ابتلا خارج است خب این بهتر از عدم داعی است ولی یکوقت ابتدا هردو محل ابنلاست بعد شما از محل ابتلا حارجش میکنی که اطلاق روایت فرض اخیر را میگیرد نه جایی که از اول از محل ابتلا خارج بوده و یا داعی به ارتکاب نداشته.فتدبر

 سلام به نظر میرسد که عرفا فرقی بین اخراج احدهما از ابتلا با جایی که از اول داعی بر ارتکاب همه اطراف نیست وجود ندارد؛ عرف اینها را علی السویه میبیند؛ احتمال مهم بودن عدم ابتلا از اول در نزد شارع  عرفی نیست بلکه عقلی است؛ یعنی وقتی که روایت یهریقهما و یتیمم رو به عرف واگذار میکنی میگوید که نکته اش تحفظ بر غرض الزامی مردد فی البین است که این در شبهه قطار نیز هست. ممکن است گفته شود که شاید نکته اش تعارض و تساقط برائت در اطراف باشد لکن این احتمال با توجه به اطلاق روایت یهریقهما ویتیمم مندفع میشود زیرا اطلاق این روایت شامل آنجایی که پس از طروء علم یکی از اطراف به دلیل سماوی از بین برود نیز میشود با اینکه تعارض و تساقطی نیست. تتفکر