8-بهمن-1400, 12:04
آیا در بحث اصل سببی و مسببی باید نفس شک را در نظر بگیریم یا مشکوک را؟
مثلا اگر احتمال بدهیم زمین خیس است و این احتمال باعث شود احتمال باریدن باران بدهیم اگر خود شک را در نظر بگیریم باید شک در خیس بودن را سببی و شک در نزول مطر را مسببی بدانیم ولی اگر مشکوک را در نظر بگیریم بالعکس می شود یعنی باران سببی و خیس بودن مسببی می شود حال ملاک در تقدیم اصل سببی کدامیک از این دو است؟
استاد شبیری در کلاس راهنما فرمودند پاسخ اینست که مشکوک باید ملاحظه شود نه شک.
وجه مطلب (بنابه آچه در ذهن دارم) اینست که تسبب موجود در شک ذاتی نبوده و اتفاقی است ولی تسبب بین مشکوک ها اتفاقی است.
مثلا اگر احتمال بدهیم زمین خیس است و این احتمال باعث شود احتمال باریدن باران بدهیم اگر خود شک را در نظر بگیریم باید شک در خیس بودن را سببی و شک در نزول مطر را مسببی بدانیم ولی اگر مشکوک را در نظر بگیریم بالعکس می شود یعنی باران سببی و خیس بودن مسببی می شود حال ملاک در تقدیم اصل سببی کدامیک از این دو است؟
استاد شبیری در کلاس راهنما فرمودند پاسخ اینست که مشکوک باید ملاحظه شود نه شک.
وجه مطلب (بنابه آچه در ذهن دارم) اینست که تسبب موجود در شک ذاتی نبوده و اتفاقی است ولی تسبب بین مشکوک ها اتفاقی است.
