22-فروردين-1401, 01:46
این که استاد فرمودند عقلا با توجه به جعل برائت از سوی شارع، امور اخروی را در حد امور دنیوی غیر مهم قرار می‌دهند سر درس مورد مناقشه‌ی دوستان واقع شد.
اشکالی که مطرح شد این بود که این نوع رفتار از سوی افراد از سوی بی‌مبالاتی است و شارع این سهل شمردن امور اخروی را ردع کرده است.
استاد در مقابل مدعی بودند که احتیاط در این زمینه خارج از روال عقلاست و در هر برهه‌ای کسانی پیدا می‌شوند که در امور دینی سخت‌گیر هستند. با روش آنها نمی‌توان سیره‌ی عقلا را کشف کرد.
یکی از ادله‌ای که سر کلاس مطرح شد که شارع کم اعتنایی به امور اخروی را ردع کرده است، آیاتی از قرآن بود که زندگی دنیوی را در مقابل زندگی اخروی بازی محسوب می‌کرد که نشان می‌دهد که اتفاقاً امور مهم، امور اخروی است.
همچنین روایت زیر هم به خوبی از رفتار معصوم نشان می‌دهد که نباید امور دینی را در حد امور بی‌اهمیت دنیوی محسوب کرد:
اشکالی که مطرح شد این بود که این نوع رفتار از سوی افراد از سوی بی‌مبالاتی است و شارع این سهل شمردن امور اخروی را ردع کرده است.
استاد در مقابل مدعی بودند که احتیاط در این زمینه خارج از روال عقلاست و در هر برهه‌ای کسانی پیدا می‌شوند که در امور دینی سخت‌گیر هستند. با روش آنها نمی‌توان سیره‌ی عقلا را کشف کرد.
یکی از ادله‌ای که سر کلاس مطرح شد که شارع کم اعتنایی به امور اخروی را ردع کرده است، آیاتی از قرآن بود که زندگی دنیوی را در مقابل زندگی اخروی بازی محسوب می‌کرد که نشان می‌دهد که اتفاقاً امور مهم، امور اخروی است.
همچنین روایت زیر هم به خوبی از رفتار معصوم نشان می‌دهد که نباید امور دینی را در حد امور بی‌اهمیت دنیوی محسوب کرد:
نقل قول:مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْبَرْقِيِّ عَنْ سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ عَنْ صَفْوَانَ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ ع عَنْ رَجُلٍ احْتَاجَ إِلَى الْوُضُوءِ لِلصَّلَاةِ وَ هُوَ لَا يَقْدِرُ عَلَى الْمَاءِ فَوَجَدَ بِقَدْرِ مَا يَتَوَضَّأُ بِهِ بِمِائَةِ دِرْهَمٍ أَوْ بِأَلْفِ دِرْهَمٍ وَ هُوَ وَاجِدٌ لَهَا يَشْتَرِي وَ يَتَوَضَّأُ أَوْ يَتَيَمَّمُ قَالَ لَا بَلْ يَشْتَرِي قَدْ أَصَابَنِي مِثْلُ ذَلِكَ فَاشْتَرَيْتُ وَ تَوَضَّأْتُ وَ مَا يُشْتَرَى بِذَلِكَ مَالٌ كَثِيرٌ.
الكافي، ج3، ص: 74
