قاعده جمع بین دو نماز و کفایت یک اذان

[خیشه]

استاد گنجی فرمودند یک قاعده عامه مطرح است که هر جایی جمع بین صلاتین شد اذان از نماز دومی ساقط است یا مثلا چند نماز قضا میخواهد بخواند یک اذان برای اولی کافی  است. این قاعده اختلافی است که مثل مرحوم خویی ان را قبول ندارند ولی استاد گنجی فرمودند ضمائمی وجود دارد که این قاعده اشکالی ندارد از جمله:
روایاتی داریم در باب مسلوس و عرفات و مزدلفه و نماز قضا که فقط برای نماز اولی اذان کافی است. البته به این نکته دقت شود که مثلا مسلوس بودن خصوصیت ندارد بلکه نکته این حکم جمع بین صلاتین است و جمع موضوعیت دارد. یا مثلا در باب مواقیت روایت میگوید اگر نافله نخواندی فهو جمع. به نظر میرسد که جمع یک موضوع است برای ترتب اثر. یعنی خود جمع موضوعیت دارد 
در مقابل مرحوم خویی و مرحوم حکیم میفرمایند که این روایات مجمل هستند و فعل پیامبر هستند و دلالت بر اسقاط اذان از نماز دوم ندارد. بلکه مصلحت  تسهیل بوده است که پیامبر اذان نماز دوم را در صورت جمع نخوانده است. پس طبق این نظر اذان در نماز دوم هم در صورت جمع رجحان و استحباب دارد ولی مزاحم با یک مصلحت اقوی. ولی استاد این مطلب را قبول نداشتند و فرمودند نکته نگفتن اذان رجحان نداشتن است به خاطر این که جمع بین دو نماز خصوصیت دارد.
در ادامه یک روایت در این جا از باب نمونه مطرح میکنم.: روایت صحیحه منصور:سَأَلْتُهُ عَنْ صَلَاةِ الْمَغْرِبِ وَ الْعِشَاءِ بِجَمْعٍ فَقَالَ بِأَذَانٍ وَ إِقَامَتَيْنِ لَا تُصَلِّ بَيْنَهُمَا شَيْئاً هَكَذَا صَلَّى رَسُولُ اللَّهِ ص