12-بهمن-1401, 17:49
(آخرین تغییر در ارسال: 12-بهمن-1401, 17:59 توسط مهدی کاظمی.)
بحث در این است که آیا قاضی می تواند از طرفین دعوا وجهی دریافت کند یا نه؟
بیان کردیم که در اینجا سه مانع وجود دارد.
مانع اول: این است که قضا واجب است و برای واجب نمی توان پول گرفت.
مانع دوم: اجماع است.
مانع سوم: روایت عمار بن مروان است که آقای خوئی تعبییر به صحیحه می کنند.
در این صحیحه آمده است که آنچه که قضات می گیرند حرام است، سحت است. امام علیه السلام وقتی انواع سحت را می شمارند یکی را هم اجور القضاة بیان می کنند.
مرحوم آقای خویی می فرماید:
و قد یستدل علی عدم جواز اخذ الاجرة علی القضاء بصحیحة عمار بن مروان قال قال ابو عبدالله علیه السلام(از امام صادق علیه السلام نقل می کند):«کل شئ غُلَّ من الامام فهو سحت والسحت انواع کثیرة منها ما اصیب من اعمال ولاة الظلمة و منها اجور القضاة و اجور الفواجر و ثمن الخمر و النبیذ المسکر و الربا بعد البینة و اما الرشا-یا عمار- فی الاحکام فان ذلک الکفر بالله العظیم و برسوله صلی الله علیه و آله»
ایشان روایت عمار بن مروان را به صحیحه تعبیر کرده است. طبق مبنای رجالی ایشان این روایت نمی تواند صحیحه باشد و مشکل آن همین عمار است. ما دو عمار بن مروان داریم، یکی عمار بن مروان کلبی و یکی عمار بن مروان یشکری. عمار بن مروان یشکری ثقه است ولی عمار بن مروان کلبی غیر ثقه است و ایشان بیان کرده اند که هرکجا راوی از عمار، ابو ایوب خزاز و قبل آن حسن بن محبوب بود این عمار، عمار بن مروان کلبی است که در اینجا هم روایت همین است لذا این عمار در روایت، عمار بن مروان کلبی است پس غیر ثقه است و روایت هم اگر یک راوی آن مخدوش باشد کل روایت را خراب می کند و از نظر ایشان روایت ثقه نخواهد بود.
این روایت عمار دو سند دارد، رجال سند در معانی الاخبار به این شرح است: «عن محمد بن موسی بن المتوکل عن عبدالله بن جعفر عن محمد بن الحسین عن الحسن بن محبوب عن ابی ایوب عن عمار بن مروان» و در سند خصال هم این چنین است: «عن ابیه عن سعد عن احمد بن محمد عن ابن محبوب عن ابی ایوب عن عمار بن مروان»
در هردو سند عمار بن مروان است و به جهت بیان خود آقای خوئی که هر کجا راوی از عمار، ابو ایوب خزاز و قبل آن حسن بن محبوب بود این عمار، عمار بن مروان کلبی است و عمار بن مروان کلبی هم غیر ثقه است، لذا سند روایت مخدوش است و صحیحه نیست.لذا ایشان بجای این که بگویند روایت صحیحه است و آن را توجیه کنند باید می گفتند که سند روایت مخدوش است و روایت را کنار می گذاشتند.
برگرفته از درس خارج فقه ۱۰ و ۱۱ مهر ۱۴۰۱
http://a-alidoost.ir/persian/lessons/27427
بیان کردیم که در اینجا سه مانع وجود دارد.
مانع اول: این است که قضا واجب است و برای واجب نمی توان پول گرفت.
مانع دوم: اجماع است.
مانع سوم: روایت عمار بن مروان است که آقای خوئی تعبییر به صحیحه می کنند.
در این صحیحه آمده است که آنچه که قضات می گیرند حرام است، سحت است. امام علیه السلام وقتی انواع سحت را می شمارند یکی را هم اجور القضاة بیان می کنند.
مرحوم آقای خویی می فرماید:
و قد یستدل علی عدم جواز اخذ الاجرة علی القضاء بصحیحة عمار بن مروان قال قال ابو عبدالله علیه السلام(از امام صادق علیه السلام نقل می کند):«کل شئ غُلَّ من الامام فهو سحت والسحت انواع کثیرة منها ما اصیب من اعمال ولاة الظلمة و منها اجور القضاة و اجور الفواجر و ثمن الخمر و النبیذ المسکر و الربا بعد البینة و اما الرشا-یا عمار- فی الاحکام فان ذلک الکفر بالله العظیم و برسوله صلی الله علیه و آله»
ایشان روایت عمار بن مروان را به صحیحه تعبیر کرده است. طبق مبنای رجالی ایشان این روایت نمی تواند صحیحه باشد و مشکل آن همین عمار است. ما دو عمار بن مروان داریم، یکی عمار بن مروان کلبی و یکی عمار بن مروان یشکری. عمار بن مروان یشکری ثقه است ولی عمار بن مروان کلبی غیر ثقه است و ایشان بیان کرده اند که هرکجا راوی از عمار، ابو ایوب خزاز و قبل آن حسن بن محبوب بود این عمار، عمار بن مروان کلبی است که در اینجا هم روایت همین است لذا این عمار در روایت، عمار بن مروان کلبی است پس غیر ثقه است و روایت هم اگر یک راوی آن مخدوش باشد کل روایت را خراب می کند و از نظر ایشان روایت ثقه نخواهد بود.
این روایت عمار دو سند دارد، رجال سند در معانی الاخبار به این شرح است: «عن محمد بن موسی بن المتوکل عن عبدالله بن جعفر عن محمد بن الحسین عن الحسن بن محبوب عن ابی ایوب عن عمار بن مروان» و در سند خصال هم این چنین است: «عن ابیه عن سعد عن احمد بن محمد عن ابن محبوب عن ابی ایوب عن عمار بن مروان»
در هردو سند عمار بن مروان است و به جهت بیان خود آقای خوئی که هر کجا راوی از عمار، ابو ایوب خزاز و قبل آن حسن بن محبوب بود این عمار، عمار بن مروان کلبی است و عمار بن مروان کلبی هم غیر ثقه است، لذا سند روایت مخدوش است و صحیحه نیست.لذا ایشان بجای این که بگویند روایت صحیحه است و آن را توجیه کنند باید می گفتند که سند روایت مخدوش است و روایت را کنار می گذاشتند.
برگرفته از درس خارج فقه ۱۰ و ۱۱ مهر ۱۴۰۱
http://a-alidoost.ir/persian/lessons/27427
