شرطیت عدم صحت نماز واقعیه امام برای جواز اقتدا

[خیشه]

مرحوم خوئی فرمود موضوع صحت صلاة ماموم، صحت نماز امام بنظر خود امام است ولو ظاهرا و با أصالة الصحة. همینکه امام در حال نماز است و نزد خودش نمازش صحیح است، ماموم می‌تواند اقتدا کند ولو یقین دارد نماز امام باطل است. در این صورت طبق مبنای مشهور، ‌مشکلی نیست و اگر یقین تفصیلی به بطلان نماز امام داشته باشد، نماز ماموم صحیح است. که البته در ما نحن فیه یقین اجمالی است که یا نماز ماموم باطل است یا نماز امام. لذا در اینجا علم به مخالفت پیدا نمی‌شود و علم اجمالی بالاتر از علم تفصیلی نیست.
استاد فرمود: اما به نظر می‌رسد مشهور به این وسعت قائل نیستند. مشهور که گفتند صحت نماز واقعیه امام، شرط صحت نماز ماموم نیست ولی گفتند ماموم یا باید به صحت نماز امام اعتقاد داشته باشد یا نماز امام نزدش صحیح باشد ولو بالاصل، اما اینکه ماموم علم تفصیلی به بطلان نماز امام داشته باشد ولی همچنان اقتدا به او صحیح باشد، چنین چیزی را مشهور نگفتند.
این بحث را در اصول مبحث واجدی المنی به مناسبت ذکر شد. جلسه 101 تاریخ 6 اسفند ماه 1401