1-ارديبهشت-1402, 18:00
(آخرین تغییر در ارسال: 1-ارديبهشت-1402, 18:03 توسط مسعود عطار منش.)
در جمع عرفی یک مشکلی وجود دارد مبنی بر اینکه تاخیر بیان از وقت خطاب هرچند در محاورات عادی نا متعارف است اما مانع عقلی ندارد برخلاف تأخیر بیان از وقت حاجت که عقلا نیز جایز نمی باشد بنابراین این سوال مطرح می‌شود که مخصص ها و مقید هایی که در شریعت با آن مواجه هستیم چگونه تحلیل می شوند چون گاهی این مخصص ها و مقید ها سال ها بلکه یک یا دو قرن پس از دلیل عام و مطلق صادر شده اند؟
در پاسخ به این اشکال می‌توان گفت وجود قرینه منفصل، کاشف از آن است که قرینه متصلی وجود داشته که به دست ما نرسیده است یا قرینه منفصلی وجود داشته که قبل از وقت حاجت بیان شده بوده ولی به دست ما نرسیده است و تعیین هریک از این دو نیازمند بررسی خصوصیات مورد می باشد.
درس خارج اصول جلسه69 مورخ1401/11/08
در پاسخ به این اشکال می‌توان گفت وجود قرینه منفصل، کاشف از آن است که قرینه متصلی وجود داشته که به دست ما نرسیده است یا قرینه منفصلی وجود داشته که قبل از وقت حاجت بیان شده بوده ولی به دست ما نرسیده است و تعیین هریک از این دو نیازمند بررسی خصوصیات مورد می باشد.
درس خارج اصول جلسه69 مورخ1401/11/08
