با سلام
نکاتی لازم به ذکر است:
1. به فرض استصحاب قهقرایی را در مورد مذکور انکار کنیم باز هم منجر به انسداد نمی شود؛ زیرا در بسیاری از موارد تردیدی نسبت به یکسان بودن ظهور در عصر ما با عصر معصوم- علیه السلام- وجود ندارد. لذا نوبت به استصحاب نمی رسد.
2. انکار اصل در مقام بیان بودن متکلّم نیز فقط احکامی را که مبتنی بر استفاده از اطلاقند داخل در باب انسداد می کند، در حالی که غیر از این احکام کم نیستند.
3. به فرض این که حجّیّت ظهور مختصّ به مقصودین به افهام باشد، لکن قاعده ی اشتراک احکام حجّت دیگری است که موجب علم به احکام ما می شود و از انسداد جلوگیری می کند.
نکاتی لازم به ذکر است:
1. به فرض استصحاب قهقرایی را در مورد مذکور انکار کنیم باز هم منجر به انسداد نمی شود؛ زیرا در بسیاری از موارد تردیدی نسبت به یکسان بودن ظهور در عصر ما با عصر معصوم- علیه السلام- وجود ندارد. لذا نوبت به استصحاب نمی رسد.
2. انکار اصل در مقام بیان بودن متکلّم نیز فقط احکامی را که مبتنی بر استفاده از اطلاقند داخل در باب انسداد می کند، در حالی که غیر از این احکام کم نیستند.
3. به فرض این که حجّیّت ظهور مختصّ به مقصودین به افهام باشد، لکن قاعده ی اشتراک احکام حجّت دیگری است که موجب علم به احکام ما می شود و از انسداد جلوگیری می کند.
