[quote pid='10571' dateline='1699795268']
خیشهضمن تشکر از زحمات شما . پس از جهت عقلی استاد قبول دارند که این همانی هست ولی میفرماید این همانی عقلیه را قبول نداریم. در حالی که شما در این پیام فرمودید «البته در مورد وحدت بین متیقن و مشکوک حتی کسانی که ملاک در تطبیق مفاهیم عقلی می دانند هم قائل به این است که این وحدت عرفی است و جای حکم عقل نیست..»عرض بنده این است که حالا که شما مرحوم خویی را مطرح کردید ملاک را این همانی عقلی گرفته است. ولی مبنای استاد شما این نیست
[/quote]
با عرض ادب و خسته نباشید
بنده خدمتتان عرض کردم که حتی قائل به استصحاب عدم ازلی هم وحدت را عرفی می داند نه عقلی چنانکه در همان عبارت محقق تصریح می کنند که در بحث وحدت، ملاک عرف است. « و ظهر بما ذكرناه- من تحقيق الفرق- أن الحق في المقام كون الموضوع مأخوذاً من العرف، بمعنى أن جريان الاستصحاب تابع لصدق النقض عرفا بمقتضى دليله الدال على حرمة نقض اليقين بالشك. ...... هذا تمام الكلام في اعتبار الوحدة في القضية المتيقنة و المشكوك فيها.»بنابراین بحث این است که آیا کسانی که قائل به حجیت استصحاب هستند کسی هست که ملاک وحدت را حکم عقل قرار دهد یا خیر؟ نه اینکه چون استاد ما اشکال به محقق خویی می کند که این وحدت عرفی نیست. وحدت در نظر ایشان در عدم ازلی عقلی باشد، البته مرحوم آخوند می فرمایند که اگر کسی وحدت را عقلی بداند مطلقا نمی تواند در احکام استصحاب جاری کند و فقط این امکان در موضوعات تکوینی مانند حیات زید فراهم است ولی باید دید که چنین قائلی هم وجود دارد یا خیر؟
این هم کلام مرحوم آخوند در کفایه که از جهت ثبوتی احتمالات مساله را این طور مطرح می کنند « و إنما الإشكال كله في أن هذا الاتحاد هل هو بنظر العرف أو بحسب دليل الحكم أو بنظر العقل
فلو كان مناط الاتحاد هو نظر العقل فلا مجال للاستصحاب في الأحكام لقيام احتمال تغير الموضوع في كل مقام شك في الحكم بزوال بعض خصوصيات موضوعه لاحتمال دخله فيه و يختص بالموضوعات بداهة أنه إذا شك في حياة زيد شك في نفس ما كان على يقين منه حقيقة بخلاف ما لو كان بنظر العرف أو بحسب لسان الدليل ضرورة أن انتفاء بعض الخصوصيات و إن كان موجبا للشك في بقاء الحكم لاحتمال دخله في موضوعه إلا أنه ربما لا يكون بنظر العرف و لا في لسان الدليل من مقوماته.» كفاية الأصول ( طبع آل البيت )، ص: 427
با تشکر از توجه شما
خیشهضمن تشکر از زحمات شما . پس از جهت عقلی استاد قبول دارند که این همانی هست ولی میفرماید این همانی عقلیه را قبول نداریم. در حالی که شما در این پیام فرمودید «البته در مورد وحدت بین متیقن و مشکوک حتی کسانی که ملاک در تطبیق مفاهیم عقلی می دانند هم قائل به این است که این وحدت عرفی است و جای حکم عقل نیست..»عرض بنده این است که حالا که شما مرحوم خویی را مطرح کردید ملاک را این همانی عقلی گرفته است. ولی مبنای استاد شما این نیست
[/quote]
با عرض ادب و خسته نباشید
بنده خدمتتان عرض کردم که حتی قائل به استصحاب عدم ازلی هم وحدت را عرفی می داند نه عقلی چنانکه در همان عبارت محقق تصریح می کنند که در بحث وحدت، ملاک عرف است. « و ظهر بما ذكرناه- من تحقيق الفرق- أن الحق في المقام كون الموضوع مأخوذاً من العرف، بمعنى أن جريان الاستصحاب تابع لصدق النقض عرفا بمقتضى دليله الدال على حرمة نقض اليقين بالشك. ...... هذا تمام الكلام في اعتبار الوحدة في القضية المتيقنة و المشكوك فيها.»بنابراین بحث این است که آیا کسانی که قائل به حجیت استصحاب هستند کسی هست که ملاک وحدت را حکم عقل قرار دهد یا خیر؟ نه اینکه چون استاد ما اشکال به محقق خویی می کند که این وحدت عرفی نیست. وحدت در نظر ایشان در عدم ازلی عقلی باشد، البته مرحوم آخوند می فرمایند که اگر کسی وحدت را عقلی بداند مطلقا نمی تواند در احکام استصحاب جاری کند و فقط این امکان در موضوعات تکوینی مانند حیات زید فراهم است ولی باید دید که چنین قائلی هم وجود دارد یا خیر؟
این هم کلام مرحوم آخوند در کفایه که از جهت ثبوتی احتمالات مساله را این طور مطرح می کنند « و إنما الإشكال كله في أن هذا الاتحاد هل هو بنظر العرف أو بحسب دليل الحكم أو بنظر العقل
فلو كان مناط الاتحاد هو نظر العقل فلا مجال للاستصحاب في الأحكام لقيام احتمال تغير الموضوع في كل مقام شك في الحكم بزوال بعض خصوصيات موضوعه لاحتمال دخله فيه و يختص بالموضوعات بداهة أنه إذا شك في حياة زيد شك في نفس ما كان على يقين منه حقيقة بخلاف ما لو كان بنظر العرف أو بحسب لسان الدليل ضرورة أن انتفاء بعض الخصوصيات و إن كان موجبا للشك في بقاء الحكم لاحتمال دخله في موضوعه إلا أنه ربما لا يكون بنظر العرف و لا في لسان الدليل من مقوماته.» كفاية الأصول ( طبع آل البيت )، ص: 427
با تشکر از توجه شما
