14-ارديبهشت-1403, 06:53
بسم الله الرحمن الرحیم
بررسی دلالت عبارت شیخ طوسی رحمه الله بر وثاقت صاحبان توقیع
شهید صدر رحمه الله برای اثبات جلالت محمد بن عبدالله بن حمیری و پدر ایشان فرموده‌اند: این‌ها از طریق نواب اربعه برای امام عصر عج توقیع می‌نوشتند و حضرت عج نیز جواب آن‌ها را می‌دادند و شیخ طوسی نیز در کتاب الغیبة فرموده‌اند: «و قد كان في زمان السفراء المحمودين أقوام ثقات ترد عليهم التوقيعات من قبل المنصوبين للسفارة من الأصل» و این عبارت دلالت دارد بر این که کسانی که برای امام عج توقیع نوشته و امام عج جواب آن‌ها را دادند ثقه هستند و با توجه به این که محمد بن عبدالله بن حمیری و پدرشان نیز از این افراد هستند پس ثقه بودن آن‌ها ثابت می‌شود.
این بیان تمام نیست زیرا مراد شیخ طوسی رحمه الله این نیست که هر کسی به واسطه نواب اربعه از امام عج سؤالی کرده باشد و امام عج جواب او را داده باشند او ثقه است. بلکه مراد او یکی از دو احتمال زیر است:
احتمال اول: بین سفراء و نواب اربعه و بین شیعیان وسائط و حلقه‌های ثقاتی وجود داشت که واسطه بودند تا از نواب اربعه توقیع را بگیرند و بین مردم و صاحبان آن توقیعات توزیع کنند.
احتمال دوم: اقوام ثقاتی وجود دارد که امام (عج) راجع به وثاقت آن‌ها توقیع صادر کرده بود و تعبیر «خرج التوقیع فی مدحهم» شاهد بر صحت همین احتمال است.
و هیچ‌یک از این دو احتمال شامل حمیری و فرزند او نمی‌شود.
بررسی دلالت عبارت شیخ طوسی رحمه الله بر وثاقت صاحبان توقیع
شهید صدر رحمه الله برای اثبات جلالت محمد بن عبدالله بن حمیری و پدر ایشان فرموده‌اند: این‌ها از طریق نواب اربعه برای امام عصر عج توقیع می‌نوشتند و حضرت عج نیز جواب آن‌ها را می‌دادند و شیخ طوسی نیز در کتاب الغیبة فرموده‌اند: «و قد كان في زمان السفراء المحمودين أقوام ثقات ترد عليهم التوقيعات من قبل المنصوبين للسفارة من الأصل» و این عبارت دلالت دارد بر این که کسانی که برای امام عج توقیع نوشته و امام عج جواب آن‌ها را دادند ثقه هستند و با توجه به این که محمد بن عبدالله بن حمیری و پدرشان نیز از این افراد هستند پس ثقه بودن آن‌ها ثابت می‌شود.
این بیان تمام نیست زیرا مراد شیخ طوسی رحمه الله این نیست که هر کسی به واسطه نواب اربعه از امام عج سؤالی کرده باشد و امام عج جواب او را داده باشند او ثقه است. بلکه مراد او یکی از دو احتمال زیر است:
احتمال اول: بین سفراء و نواب اربعه و بین شیعیان وسائط و حلقه‌های ثقاتی وجود داشت که واسطه بودند تا از نواب اربعه توقیع را بگیرند و بین مردم و صاحبان آن توقیعات توزیع کنند.
احتمال دوم: اقوام ثقاتی وجود دارد که امام (عج) راجع به وثاقت آن‌ها توقیع صادر کرده بود و تعبیر «خرج التوقیع فی مدحهم» شاهد بر صحت همین احتمال است.
و هیچ‌یک از این دو احتمال شامل حمیری و فرزند او نمی‌شود.
