21-خرداد-1394, 03:02
(درص 23 از کتابچه فقه گویا) به بیان تفاوت فقه به اصطلاح گویای خود با فقه علما میپردازد و مینویسد :
«و اگر اصالت با حدیث بود جوینده حق بایستی با صرف اوقات زیاد به حالتی برسد که دائما مبتلا به احوط و اقوی و فیه تردید و تضاد باشد ولی با اصالت قرآن هم وقت کمتری را میخواهد و هم در این وقت کم حقایق بسیار روشن قرآن برای جوینده حقایق روشن تر میشود ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا ؟»
آیا به صرف اینکه راهی سخت است و به جواب رسیدن در آن طولانی و با مشقت زیاد است مجوز پیموند راهی راحت که از هر کسی بر میآید میشود!!!!
اگر تفقه راحت بود که این همه مورد تاکید قرار نمیگرفت و هر کسی که قدرت تکلم و خواندن قرآن داشت فقیه بود و برای خودش ادعا داشت و انگار فقها از احکام الهی که در قران است غافلند.
واقعا که ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا؟
«و اگر اصالت با حدیث بود جوینده حق بایستی با صرف اوقات زیاد به حالتی برسد که دائما مبتلا به احوط و اقوی و فیه تردید و تضاد باشد ولی با اصالت قرآن هم وقت کمتری را میخواهد و هم در این وقت کم حقایق بسیار روشن قرآن برای جوینده حقایق روشن تر میشود ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا ؟»
آیا به صرف اینکه راهی سخت است و به جواب رسیدن در آن طولانی و با مشقت زیاد است مجوز پیموند راهی راحت که از هر کسی بر میآید میشود!!!!
اگر تفقه راحت بود که این همه مورد تاکید قرار نمیگرفت و هر کسی که قدرت تکلم و خواندن قرآن داشت فقیه بود و برای خودش ادعا داشت و انگار فقها از احکام الهی که در قران است غافلند.
واقعا که ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا؟
