3-اسفند-1391, 05:52
(27-بهمن-1391, 01:10)العبد نوشته: نظر حضرت آیة الله شبیری این است که امر به استغفار بعد از عملی دلالت بر حرمت آن عمل دارد. بله در مورد انبیا و خصوصا پیامبر اکرم مسئله متفاوت است و این ظهور وجود ندارد. اما اگر یک انسانی عملی را مرتکب شود و حضرت بفرمایندکه از این عملت استغفار کن اگر قرینه ای در کار نباشد ظهور در حرمت آن عمل دارد. اگر عمل شخص حرام نباشد سریعا جوا ب می دهد مگر من چه کردم که استغفار کنم. مگر گناهی مرتکب شده ام.
باسم الله و بالله
عرض می کنم که این مساله شبیه به بحث از دلالت لعن بر حرمت فعل است که بزرگانی چون سید خوئی(ره) و تلمیذه المیرزا جواد تبریزی (ره) و دیگران در یکی از مسائل مکاسب محرمه به آن پرداخته اند و عدم دلالت را نتیجه گرفته اند و این گونه موضوعات از مسائل سیال در فقه است که نیاز به تحقیق و تنقیح دارد.
اگر لعن که عرفا اشد از امر به استغفار است فی حد نفسه دلالت بر حرمت نداشته باشد، به طریق اولویت امر به استغفار نیز چنین است.
و از مواردی که موید عدم دلالت استغفار بر حرمت است استغفار جامع و مفصلی است که امیر المومنین (ع) آن را به اعرابی آموختند و بسیاری از فرازهای آن استغفار از مکروهات و حتی مباحات ظاهریه محرم الواقع است.
دقت کنید که استغفار مزبور استغفار خود حضرت (ع) نیست که استثناء قلمداد شود بلکه امر به استغفار به بادیه نشینی است
عرض می کنم که این مساله شبیه به بحث از دلالت لعن بر حرمت فعل است که بزرگانی چون سید خوئی(ره) و تلمیذه المیرزا جواد تبریزی (ره) و دیگران در یکی از مسائل مکاسب محرمه به آن پرداخته اند و عدم دلالت را نتیجه گرفته اند و این گونه موضوعات از مسائل سیال در فقه است که نیاز به تحقیق و تنقیح دارد.
اگر لعن که عرفا اشد از امر به استغفار است فی حد نفسه دلالت بر حرمت نداشته باشد، به طریق اولویت امر به استغفار نیز چنین است.
و از مواردی که موید عدم دلالت استغفار بر حرمت است استغفار جامع و مفصلی است که امیر المومنین (ع) آن را به اعرابی آموختند و بسیاری از فرازهای آن استغفار از مکروهات و حتی مباحات ظاهریه محرم الواقع است.
دقت کنید که استغفار مزبور استغفار خود حضرت (ع) نیست که استثناء قلمداد شود بلکه امر به استغفار به بادیه نشینی است
علامه العلم کثره العباده
