15-فروردين-1392, 11:16
بعید نیست گفته شود در لسان روایات و کلمات معصومین ع استغفار و امر به آن به صورت اعم از لزومی و ذی رجحان استعمال شده است. بدین ترتیب با امر به استغفار تنها رجحان استغفار (و نه قبح فعل و لو در حد کراهت) استفاده می شود و لو اینکه بگوئیم در عرف از امر به استغفار حرمت فعل را استفاده می کنند.
پس برداشت کراهت یا حرمت فعل نیازمند قرینه است لا العکس تا بگوئیم در فرض فقدان قرینه بر خلاف، حرمت استفاده می شود.
البته این ادعا نیاز به قرائت همه روایات استغفار و انضمام شم الفقاهه است.
پس برداشت کراهت یا حرمت فعل نیازمند قرینه است لا العکس تا بگوئیم در فرض فقدان قرینه بر خلاف، حرمت استفاده می شود.
البته این ادعا نیاز به قرائت همه روایات استغفار و انضمام شم الفقاهه است.
[b]العلم نور یقذفه الله فی قلب من یشاء[/b]
