ارسالها: 30
موضوعها: 11
تاریخ عضویت: آبان 1391
اعتبار:
10
سپاس ها 40
سپاس شده 23 بار در 15 ارسال
27-دي-1391, 11:50
(آخرین تغییر در ارسال: 27-دي-1391, 11:57 توسط وکیلی.)
استاد شهیدی:به نظر ما چون حجیت خبر واحد از باب تعبد است مشکلی نیست ولی کسانی که می گویند عقلا از باب وثوق شخصی یا حتی نوعی به خبر واحد عمل می کنند باید انسدادی شوند چون با توجه به تعدد وسائط در اخبار احاد(که احتمال خطا را به صورت تصاعدی بالا می برد)، اخبار متعارض، اختلاف نسخ، نقل روایت و اتکا به حافظه، نقل به معنی و... اخبار معدودی هستند که بتوانند وثوق حتی نوعی ایجاد کنند.
ارسالها: 34
موضوعها: 14
تاریخ عضویت: آبان 1391
اعتبار:
3
سپاس ها 4
سپاس شده 9 بار در 7 ارسال
به نظرمی رسدکه نوع مردم اگربرتعهد رواة به نقل درست ودقیق وحفظ کتب ورعایت استادوشاگردی درتحمل حدیث و... مطلع شوندوثوق پیدامی کنند .آیا با همه اختلاف نسخ وکثرت وسائط در مورد دیوان حافظ یاهر کتاب قدیمی دیگر مردم دیگروثوق به صدورکتاب واشعارازحافظ پیدانمی کنند؟
ارسالها: 20
موضوعها: 4
تاریخ عضویت: مهر 1391
اعتبار:
8
سپاس ها 26
سپاس شده 12 بار در 5 ارسال
4-بهمن-1391, 00:40
(آخرین تغییر در ارسال: 4-بهمن-1391, 00:47 توسط حاجی.)
با سلام! اولا :اینطور نیست که کل و یا جل کتب به صورت سماع و قرائت به ما رسیده باشد، بلکه وجاده و مناوله در انتقال میراث مکتوب زیاد است و غیر قابل انکار. ثانیا: اینطور نیست که تمام روات دقت در نقل و اینکه از چه کسانی تحمل حدیث می کنند داشته باشند.عباراتی مثل یروی عن الضعفا، یعتمد علی المراسیل، لا یبالی عمن اخذ، حدیثه یعرف و ینکر و...در کتب رجالی زیاد است حتی در مورد ثقات. ثالثا:هر چقدر هم افراد دقت کنند برای انتقال یک مطلب با تعدد وسائط احتمال خطا واقعا زیاد می شود.هرچند احتمال خطا در نفر اول و یا تک تک افراد ناچیزباشد. رابعا: کتب معروف که به تواتر برای ما ثابت شده اند از محل کلام خارج اند مثل کتاب کافی و مثل دیوان حافظ اما اگر نسخه های قدیمی دیوان حافظ هم مختلف بود دیگر به اینکه این غزل به خصوص از حافظ است یقینی نیست همانطور که در خارج محقق شده و اختلاف است که بعضی از این غزلها از حافظ است یا نه
ارسالها: 72
موضوعها: 9
تاریخ عضویت: مهر 1391
اعتبار:
8
سپاس ها 6
سپاس شده 67 بار در 40 ارسال
اولاً: انسداد یک امر محذور غیر قابل التزام نیست که بخواهیم از آن با عنوان تالی فاسد یاد کنیم. حاج آقای شبیری فرموده اند: «اگر امروزه کسی قائل به انسداد باشد آن را شذوذ و غیر متعارف در فکر می پندارند در حالی که آقای سید حسن صدر از مرحوم آقای سید صدر الدین صدر نقل میکند که در سنه 1205 به کربلا رفتم، آقا باقر بهبهانی و پسرش آقا محمد علی و صاحب ریاض و پسر او، سید مجاهد و میرزای قمی و محقق کاظمی شارح وافیه همگی قائل به انسداد بودند. اینها افاضل درجه اول شاگردان وحید بهبهانی هستند».
ثانیاً: واقعیت این است که اطلاعات ما از تاریخ حدیث و نحوه انتقال احادیث به قرون متاخر بسیار اجمالی و مبهم است و نمی توان بر اساس آنها قضاوت دقیقی داشت و معمول ادعاهایی که در این باب صورت می گیرد بدون تتبع کافی و ارائه شواهد قانع کننده می باشد.