26-اسفند-1402, 13:07
اگر مولا صریحا بگوید من غافلان را معذور میدارم، آیا این محال است؟!
اگر اشکال استاد وارد باشد ظاهرا باید ملتزم شوند که چنین خطابی نامعقول است چون ایشان حجیت را فرع وصول دانستند و مصلحت احکام را نیز در حرکت کردن مکلف برای انجام حکم دانستند. این اشکال نقضی را چگونه پاسخ می دهند؟!
پاسخ حلی آنست که مولا مصلحت می بیند دینش سمحه و سهله باشد لذا به مکلفین می گوید لازم نیست تحفظ داشته باشید لذا اگر غفلتی بر شما عارض شد من از شما می گذرم. مصلحت حکم قبل از غفلت تامین می شود هر چند وقتی غافل شد حواسش به تامین مصلحت نیست.
تعذیر هم متوقف بر وصول نیست چون مولا می تواند بگوید من تمام افراد دارای فلان خصوصبت را معذور میزدارم ولو خودشان حواسشان نیست. معذور داشتن مولا متوقف بر این نیست که مخاطب بفهمد معذور است.
اگر اشکال استاد وارد باشد ظاهرا باید ملتزم شوند که چنین خطابی نامعقول است چون ایشان حجیت را فرع وصول دانستند و مصلحت احکام را نیز در حرکت کردن مکلف برای انجام حکم دانستند. این اشکال نقضی را چگونه پاسخ می دهند؟!
پاسخ حلی آنست که مولا مصلحت می بیند دینش سمحه و سهله باشد لذا به مکلفین می گوید لازم نیست تحفظ داشته باشید لذا اگر غفلتی بر شما عارض شد من از شما می گذرم. مصلحت حکم قبل از غفلت تامین می شود هر چند وقتی غافل شد حواسش به تامین مصلحت نیست.
تعذیر هم متوقف بر وصول نیست چون مولا می تواند بگوید من تمام افراد دارای فلان خصوصبت را معذور میزدارم ولو خودشان حواسشان نیست. معذور داشتن مولا متوقف بر این نیست که مخاطب بفهمد معذور است.
