چرا افعال ماضی در طلب استفاده نمیشوند؟ نظریه شهید صدر

[خیشه]

طبق جواب شما اگر فعل ماضی صلاحیت انشا را داشته باشد باز هم نباید در مقام انشاء استعمال شود چون هنوز سنخیت وجود ندارد. اما دیده میشود که فعل ماضی در مقام دعا استعمال میشود با این که دعا نیز برای زمان حال یا استقبال است. مانند غفر الله لک.

نقض مذکور نقض خوبی است ولی اشکال نقضی مذکور غیر از فرمایشی است که قبلا داشتید ؛ قبلا فرمودید چه فرقی بین ماضی و مضارع هست چون هر دو دال بر ثبوت نسبت اند که پاسخ دادیم صرف دال بر نسبت بودن این دو را شبیه بهم نمی کند چون دلالت بر نسبت در ماضی سنخیتش با طلب مانند سنخیت مضارع نیست خلاصه این که نمی توان به صرف دلالت هر دو بر نسبت این دو را شبیه به هم دانست ؛ بله این اشکال نقضی اشکال خوبی است که باید مورد تأمل بیشتری قرارگیرد .

ضمن تشکر از وقتی که صرف کرده اید. نکته اصل اشکال این بود که با امر کردن چیزی نیست، میخواهد به وجود بیاید  این معنا با ماضی سازگاری ندارد چون محقق شده است. بنده عرض میکنم در مضارع نیز نسبت محقق شده است و فرض تحقق نسبت نیز شده است منتها در انیده فرض شده است پس باز هم ناسازگاری با معنا امر کردن وجود دارد. خصوصا بر مبنای مرحوم اخوند که زمان را در معنای فعل دخیل نمیداند.