4-بهمن-1397, 10:16
(3-بهمن-1397, 09:06)مسعود عطار منش نوشته: به نظر می رسد جریان برائت بند به شرطیت و مانعیت نیست بلکه بستگی به استغراقی و بدلی بودن دارد چون اگر استغراقی باشد شک در سعه و ضیق تکلیف است حتی اگر شرط بودنش معلوم باشد .
مثلا اگر مولا گفت شرط صحت فلان کار این است که تمام طلاب مدرسه را اکرام کنی و از طرفی هم گفته بود اگر در ثکلیف زاوئد شک داشتی برائت جاری کن حال اگر شک کردیم فلا شخص از طلاب است یا نه به راحتی برائت جاری میشود ولو شک ما در شرطیت این شخص است نه مانعیتش و همچنین اگر مانع باشد ولی بدلی باشد به نظر میرسد برائت جاری نیست پس این گونه نیست که شرطیت و مانعیت درجریان برائت مؤثر باشد بلکه چون شرطیت غالبا بدلی است و مانعیت غالبا استغراقی این توهم شکل گرفته است .
سلام علیکم. تشکر بابت اعتناء به مباحث
اصل بحث در این است که اگر شک کردیم یک مطلبی از شروط عمل است یا از موانع آن، وظیفه چیست. به عنوان مثال در محل بحث شک داریم که آیا سبق یک نماز جمعه بر دیگری شرط است یا اینکه سبق نماز دیگری مانع است؟ در اینگونه موارد بر فرض اینکه از روایات نیز هیچ کدام از شرطیت و مانعیت برداشت نشود چه باید کرد؟
گفته شد که خود شرطیت به دلیل مئونه زائده ای که دارد مجرای برائت است. مئونه زائده ای که در شرطیت است این است که شرطیت احراز می خواهد. لکن مانع احراز نمی خواهد و با اصل می توان عدم مانع را ثابت کرد.
لذا ارتباط این بحث به بحث استغراقی با بدلی بودن را متوجه نشدم. در منابع اصولی نیز مطلبی چنین، به نظر نرسیده است. اگر مصدری هست در این باره که این بحث را مرتبط با بحث استغراقیت و یا بدلیت کرده باشند بفرمایید.