23-آبان-1398, 20:22
در عین حال که مرحوم آخوند تداخل علوم را در بعض مسائل می پذیرد اما تداخل در همه مسائل به نحو تساوی یا عموم و خصوص مطلق، را نمی پذیرند؛ زیرا در صورت تساوی مسائل، یک علم تدوین می شود که جامع مسائل دو غرض باشد و وجهی برای تدوین دو علم نیست و در صورت عموم و خصوص مطلق بودن، مسائل اخص در علم مستقل بررسی می شود پس در علم اعم، این مسائل تکرار نمی شود پس از آنجا که علم منطق که غرض از آن عصمت از خطای در فکر است، انحصار به علم اصول ندارد هر چند که در غرض اصولی دخیل است؛ پس در علم جدایی تدوین می شود و دیگر در علم اصول تکرار نمی شود.
[1] کفایه الاصول، آخوند خراسانی، ج1، ص9.
بنابر این هر چند که مسائل منطقی را مرحوم آخوند عرض ذاتی می داند؛ ولی این مباحث را داخل در مسائل علم اصول نمی داند؛ زیرا علم منطق به جهت استقلال غرض، در علم مستقلی تدوین شده و هر چند که مسائل منطقی اخص مطلق از مسائل اصولی است؛ اما وجهی برای اینکه جزء مسائل علم اصول نیز قرار بگیرد و تکرار شود، وجود ندارد. لذا به طور خلاصه می توان از علم منطق تعبیر به عرض غریب نمود؛ چرا که به جهت عمومیت ابتلا به آن و ترتب غرض مستقل بر آن، باید در علم مستقلی بررسی شود.[1]
[1] کفایه الاصول، آخوند خراسانی، ج1، ص9.
