16-آذر-1393, 19:15
فکر میکنم اصلی ترین مقدمه این بحث، که باید اثبات شود این است که بنای علمای شیعه در روایات بر کار فهرستی بوده است نه رجالی.
یعنی علمای شیعه تا قرن 7 هجری آنچه برایشان مهم بوده است کتاب بوده است نه فرد.
اگر کتاب فرد را قابل اعتماد می دانستند به روایات آن عمل می کردند و به بررسی تک تک افراد روی نمی آوردند و در غیر این صورت به روایات کتاب عمل نمی کردند.
بعدها که نسخ کتب از بین رفت و مجموع روایات در مجامع روایی جمع شد این روش منسوخ شد و علما ناچار به بررسی تک تک افراد روی آوردند.
این خود مساله مهی است که باید اثبات شود و شواهد متعددی بر اصل آن و شواهدی هم بر خلاف وجود دارد.
یعنی علمای شیعه تا قرن 7 هجری آنچه برایشان مهم بوده است کتاب بوده است نه فرد.
اگر کتاب فرد را قابل اعتماد می دانستند به روایات آن عمل می کردند و به بررسی تک تک افراد روی نمی آوردند و در غیر این صورت به روایات کتاب عمل نمی کردند.
بعدها که نسخ کتب از بین رفت و مجموع روایات در مجامع روایی جمع شد این روش منسوخ شد و علما ناچار به بررسی تک تک افراد روی آوردند.
این خود مساله مهی است که باید اثبات شود و شواهد متعددی بر اصل آن و شواهدی هم بر خلاف وجود دارد.
