(19-شهريور-1399, 16:25)مسعود عطار منش نوشته: شاهد وجود دارد بر اینکه در زمان های سابق امر به معنای دستور دادن نبوده بلکه به معنای طلب چیزی که آن چیز لازم باشد بوده است. (فکر میکنم از بیانات استادشبیری این مطلب را در ذهن دارم)
خطاب حضرت مسلم بن عقیل رضوان الله علیه به امام حسین علیه الصلاه و السلام است که در منابع با تعبیر امر گزارش شده در حالیکه ادب ایشان اقتضا می کند نتواند به حضرت دستور دهد بلکه صرفا ابراز یک مطلب لزومی صورت گرفته است.
اگر ادعا نکنیم که حقیقی بودن استعمال امر در این شاهد روشن است لا اقل احتمال جدی را ایجاد نموده که نتوانیم مفاد واقعی لفظ امر را بر معنای فعلی حمل کنیم.
(31-شهريور-1399, 11:28)عرفان عزیزی نوشته: کلامتان هم بحث مبنایی است اگر من بلغه شی من النبی شامل بلوغ معتبر باشد کما اینکه برخی فرمودند استناد مخدوش است چون نوعا اخبار ضعاف مطرح می شود
http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=...48#pid7748
قطع قلم به قیمت نان می کنی رفیق
این خط و این نشان که زیان می کنی رفیق
گیرم درین میانه به جایی رسیده ی
گیرم که زود دکه دکان می کنی رفیق
کفاره اش ز گندم عالم فزون تر است
از عمر آنچه خدمت خان می کنی رفیق
خود بستمش به سنگ لحد مرده توش نیست
قبری که گریه بر سر آن می کنی رفیق
گفتی گمان کنم که درست است راه من
داری گمان چو گمشدگان می کنی رفیق
این خط و این نشان که زیان می کنی رفیق
گیرم درین میانه به جایی رسیده ی
گیرم که زود دکه دکان می کنی رفیق
کفاره اش ز گندم عالم فزون تر است
از عمر آنچه خدمت خان می کنی رفیق
خود بستمش به سنگ لحد مرده توش نیست
قبری که گریه بر سر آن می کنی رفیق
گفتی گمان کنم که درست است راه من
داری گمان چو گمشدگان می کنی رفیق
