3-مهر-1399, 23:34
استاد شهیدی از آیت الله شبیری نقل کردند که ایشان در تمامی عبادات، قصد عنوان را لازم می دانند؛ مثلا اگر مولا گفت «اکرم عالما لی» «اکرم هاشمیا لی» و عبد نیز بخاطر مولا عالمی را اکرام کرد اما نمی دانست که او هاشمی نیز هست و قصد اکرام هاشمی نکرده بود، در این صورت اکرام هاشمی بخاطر مولا نبوده است و مجزی نیست؛ یعنی برای صدق امتثال امر لازم است قصد عنوان شده باشد و نیت قربت به همان عنوان مامور به بشود.
استاد شهیدی در مناقشه به این بیان فرمودند: با توجه به اینکه بالوجدان فعل اکرام هاشمی از عبد صادر شده و در این فعل قصد قربت داشته است، امتثال محقق شده است و لازم نیست قصد قربت به همان عنوان مامور به داشته باشد، بلکه قصد قربت در فعل مامور له کفایت میکند.
استاد شهیدی در مناقشه به این بیان فرمودند: با توجه به اینکه بالوجدان فعل اکرام هاشمی از عبد صادر شده و در این فعل قصد قربت داشته است، امتثال محقق شده است و لازم نیست قصد قربت به همان عنوان مامور به داشته باشد، بلکه قصد قربت در فعل مامور له کفایت میکند.
