3-مهر-1399, 23:34
به نظر حقیر می رسد ادله لزوم قصد قربت مانند «لَا صَدَقَةَ وَ لَا عِتْقَ إِلَّا مَا أُرِيدَ بِهِ وَجْهُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَل» از آنچه استاد شهیدی فرمودند منصرف است؛ چراکه عبد قصد نداشته با این فعل ثوابی برای عنوان مامور به کسب کند؛ زیرا او قصد عنوان دیگری داشته است و به همین جهت ترتب ثواب بر عملی که کاملا اتفاقی و بدون توجه صورت گرفته نیز بعید است
مثلا اگر کسی مومنی را بدون اطلاع از اینکه او پدرش است _ برای خدا_ اکرام کند، آیا بعد از اطلاع می تواند بگوید که او پدرش را بخاطر خدا اکرام می کرده و مستحق ثواب الهی است؟؟
مثلا اگر کسی مومنی را بدون اطلاع از اینکه او پدرش است _ برای خدا_ اکرام کند، آیا بعد از اطلاع می تواند بگوید که او پدرش را بخاطر خدا اکرام می کرده و مستحق ثواب الهی است؟؟
