28-شهريور-1402, 17:13
ممکن است اشکال شود که طبق فرمودۀ خود استاد، مقتضای امانت و وثاقت آن است که تمام محتوا به درستی نقل شود پس دیگر چرا می فرمایید انصاف این است که یک سری قرائن فوت شده است؟
در تکمیل فرمایش استاد عرض میکنم:
استاد سید محمد جواد شبیری حفظه الله می فرمودند مقصود از وثاقت و ضبط و امثال این معانی، آن است که اشخاص بیش از حد متعارف خطا نمی کنند نه این که اصلاً خطا نمی کنند.
با عنایت به نکتۀ فوق میتوان گفت هر چند یک راوی ثقه است اما برخی از خطاها در نقل به معنا کاملاً متعارف هستند لذا وثاقت و امانت راوی نمی تواند احتمال وقوع آن را نفی کند.
علاوه بر این که نقل نشدن برخی از نکات محتوانیی مثلاً لحن شدیدی امام علیه السلام، اصلاً خطا محسوب نمی شود.
در تکمیل فرمایش استاد عرض میکنم:
استاد سید محمد جواد شبیری حفظه الله می فرمودند مقصود از وثاقت و ضبط و امثال این معانی، آن است که اشخاص بیش از حد متعارف خطا نمی کنند نه این که اصلاً خطا نمی کنند.
با عنایت به نکتۀ فوق میتوان گفت هر چند یک راوی ثقه است اما برخی از خطاها در نقل به معنا کاملاً متعارف هستند لذا وثاقت و امانت راوی نمی تواند احتمال وقوع آن را نفی کند.
علاوه بر این که نقل نشدن برخی از نکات محتوانیی مثلاً لحن شدیدی امام علیه السلام، اصلاً خطا محسوب نمی شود.
