تمسک به اصل برائت برای اثبات آثار شرعی موضوع

[Payam_Khajei]

با شک در وجوب واقعی، موضوع وجوب التزام خود به خود منتفی است چون معلوم نیست وجوبی در کار باشد لذا التزام به آن سالبه به انتفای موضوع است و اینکه دلیل برایت بخواهد همین سالبه به انتفای موضوع را بیان کند غیر عرفی به نظر می رسد.

سلام علیکم
در این پست فوق فقط ناظر به این نکته هستیم که آیا برائت می تواند آثار شرعی موضوع را ثابت کند یا خیر؟ 
ناظر به اصل بحث که آیا اصل وجوب التزامی در چنین صورتی عرفی است یا خیر نیستیم. 

در صورت تمایل فایل پیوستی را مطالعه بفرمایید در مورد وجوب التزام در این صورت خود شهید صدر -طبق نقل استاد شهیدی- می فرمایند: 
در بحوث گفته‌اند که بر فرض ما دلیل داشتیم که موافقت التزامیه حکم شرعی واقعی واجب هست، حکم شرعی واقعی موضوع هست برای وجوب التزام به وجود آن؛ التصدیق برسول الله یا اقر بما جاء به من عند الله اقتضاء می‌‌کند که ما ملتزم بشویم به وجود حکم شرعی واقعی. اگر شک داریم، با اصل مؤمّن ما تامین می‌‌دهیم و می‌‌گوییم ان‌شاءالله همچون حکم شرعی واقعی نداریم، پس التزام به آن هم واجب نیست. البته این احتمال موهوم است چون احتمال این نیست که شارع بگوید واجب است التزام به حکم شرعی واقعی و لو معلوم نباشد، یعنی واجب است تشریع. این‌که محتمل نیست. و لکن اگر فرض کردیم که شارع مثلا این فعل مشکوک الوجوب اگر واجب باشد فرموده است باید به وجوب آن هم ملتزم باشید، در بحوث گفته‌اند که به نظر ما اصل مؤمّن، اصل نافی، نسبت به مخالفت عملیه این تکلیف مشکوک مشکلی ندارد، ‌جاری می‌‌شود.......

پس ما با اصل مساله فعلا اینجا کاری نداشتیم می خواستیم نکته در باب مقدار دلالت و توان اصل برائت صحبت کنیم.