19-بهمن-1402, 08:07
احتمالا به دلیل جمع بین ظاهر صدر و ذیل آیه :
هُوَ الَّذي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتابَ مِنْهُ آياتٌ مُحْكَماتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتابِ وَ أُخَرُ مُتَشابِهاتٌ فَأَمَّا الَّذينَ في قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ وَ ابْتِغاءَ تَأْويلِهِ.
یک مطلبی اخیرا در سایت مباحثات گذاشتم آن را ببینید شاید جواب سوال شما باشد. بخشی از آن این گونه است:
با تمسک به آیه‌ی «هُوَ الَّذي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتابَ مِنْهُ آياتٌ مُحْكَماتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتابِ وَ أُخَرُ مُتَشابِهاتٌ فَأَمَّا الَّذينَ في قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ وَ ابْتِغاءَ تَأْويلِهِ» گفته شده است: از آنجا که ظهور کتاب از متشابهات قرآن است لذا حجیت ظهور کتاب ثابت نیست و ما نهی از اتباع آن شده ایم.
ما می گوییم: در این آیه دو کلمه «اتباع متشابه» و «ابتغاء تأویله» بیان شده است که باید بین آن دو جمع شود، اتباع در مواردی استعمال می‌شود که کلام لااقل اشعار به یک مطلب داشته باشد و لذا به حمل کلام مجمل بر یک معنایی که کلام نه ظهور در آن دارد و نه اشعار به آن، عرفا اتباع و پیروی کردن گفته نمی‌شود. از طرف دیگر به حمل کلام ظاهر بر معنای ظاهری که در آن مستقر است تاویل گفته نمی‌شود. و مقتضای جمع بین این دو این است که گفته شود اهل زیغ کلامی از قرآن را که یا مشعر به یک معنا بود و یا با قطع نظر از قرائن عقلیه و نقلیه ظاهر در یک معنا بود، اخذ می‌کردند و از آن دنباله‌روی می‌کردند. و غرض بعضی از این افراد فتنه‌گری بود زیرا این معنایی که آیه اشعار به آن دارد یا ظهور لولا القرینة در آن دارد، معنای صحیحی نیست.
ادامه اش:
http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3302
هُوَ الَّذي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتابَ مِنْهُ آياتٌ مُحْكَماتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتابِ وَ أُخَرُ مُتَشابِهاتٌ فَأَمَّا الَّذينَ في قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ وَ ابْتِغاءَ تَأْويلِهِ.
یک مطلبی اخیرا در سایت مباحثات گذاشتم آن را ببینید شاید جواب سوال شما باشد. بخشی از آن این گونه است:
با تمسک به آیه‌ی «هُوَ الَّذي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتابَ مِنْهُ آياتٌ مُحْكَماتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتابِ وَ أُخَرُ مُتَشابِهاتٌ فَأَمَّا الَّذينَ في قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ وَ ابْتِغاءَ تَأْويلِهِ» گفته شده است: از آنجا که ظهور کتاب از متشابهات قرآن است لذا حجیت ظهور کتاب ثابت نیست و ما نهی از اتباع آن شده ایم.
ما می گوییم: در این آیه دو کلمه «اتباع متشابه» و «ابتغاء تأویله» بیان شده است که باید بین آن دو جمع شود، اتباع در مواردی استعمال می‌شود که کلام لااقل اشعار به یک مطلب داشته باشد و لذا به حمل کلام مجمل بر یک معنایی که کلام نه ظهور در آن دارد و نه اشعار به آن، عرفا اتباع و پیروی کردن گفته نمی‌شود. از طرف دیگر به حمل کلام ظاهر بر معنای ظاهری که در آن مستقر است تاویل گفته نمی‌شود. و مقتضای جمع بین این دو این است که گفته شود اهل زیغ کلامی از قرآن را که یا مشعر به یک معنا بود و یا با قطع نظر از قرائن عقلیه و نقلیه ظاهر در یک معنا بود، اخذ می‌کردند و از آن دنباله‌روی می‌کردند. و غرض بعضی از این افراد فتنه‌گری بود زیرا این معنایی که آیه اشعار به آن دارد یا ظهور لولا القرینة در آن دارد، معنای صحیحی نیست.
ادامه اش:
http://mobahathah.ir/showthread.php?tid=3302
