17-بهمن-1391, 10:07
روایتی در وسائل دیده ام که شاید به بحث ما مرتبط باشد:
مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ أَبِيهِ قَالَ: قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع فِي رَجُلَيْنِ اخْتَلَفَا فَقَالَ أَحَدُهُمَا كُنْتُ إِمَامَكَ وَ قَالَ الْآخَرُ أَنَا كُنْتُ إِمَامَكَ فَقَالَ صَلَاتُهُمَا تَامَّةٌ قُلْتُ فَإِنْ قَالَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا كُنْتُ أَئْتَمُّ بِكَ قَالَ صَلَاتُهُمَا فَاسِدَةٌ وَ لْيَسْتَأْنِفَا.
با توجه به این روایت هم نماز دونفر مذکور در سؤال ما صحیح است و هم باطل است چون هر کدام می تواند به دیگری بگوید أَنَا كُنْتُ إِمَامَكَ ونیز می تواند بگوید: كُنْتُ أَئْتَمُّ بِكَ:
البته این روایت در جای دیگری هم استفاده شده است و آن جواز همردیف بودن امام و مأموم است.
مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ أَبِيهِ قَالَ: قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع فِي رَجُلَيْنِ اخْتَلَفَا فَقَالَ أَحَدُهُمَا كُنْتُ إِمَامَكَ وَ قَالَ الْآخَرُ أَنَا كُنْتُ إِمَامَكَ فَقَالَ صَلَاتُهُمَا تَامَّةٌ قُلْتُ فَإِنْ قَالَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا كُنْتُ أَئْتَمُّ بِكَ قَالَ صَلَاتُهُمَا فَاسِدَةٌ وَ لْيَسْتَأْنِفَا.
با توجه به این روایت هم نماز دونفر مذکور در سؤال ما صحیح است و هم باطل است چون هر کدام می تواند به دیگری بگوید أَنَا كُنْتُ إِمَامَكَ ونیز می تواند بگوید: كُنْتُ أَئْتَمُّ بِكَ:
البته این روایت در جای دیگری هم استفاده شده است و آن جواز همردیف بودن امام و مأموم است.
