ترکیب موافق ظهور است نه تقیید

[فقه جواهری]

ظاهر عناوین در خطاب دلیل ترکیب است. چون در عالم تکوین جوهر به عرض متصف می‌شود، عرض به عرض دیگر یا جوهر به جوهر دیگر متصف نیست، علم به عدالت متصف نیست در خارج یک زیدی داریم با دو عرض، زید متصف است به علم و عدالت، نه این‌که علم او متصف باشد به عدالت و ‌یا ملاقات عرض برای ملاقی است، ‌نجاست عرض ملاقیٰ است، دو تا عرض هستند، اتصاف العرض بالآخر این در عالم تکوین نیست و لذا وقتی مولی بگوید اذا کان العالم عادلا فاکرمه این‌که مولی بیاید اتصاف العلم بالعدالة را در موضوع اخذ کند یعنی چیزی که در عالم تکوین نیست مولی اعمال عنایت بکند و اختراع کند همچون اتصافی را، این خلاف ظاهر است. بله، ‌بخاطر این‌که جمله کامله بشود و مفردات با یکدیگر ارتباط پیدا کند، مجبور است ترکیب کند این جمله را، بگوید اذا کان العالم عادلا فاکرمه، اکرم العالم العادل، وصف و موصوف قرار بدهد اما خلاف ظاهر است که اتصاف العلم بالعدالة که در عالم تکوین نسیت شارع اختراع کند آن را و موضوع اثر قرار بدهد. مگر یک نوع اختراع و تخیل ذهنی باشد. این تخیل ذهنی موضوع اثر بشود که این خلاف ظاهر است.