13-ارديبهشت-1394, 18:16
البته به نظر می رسد تنها دلیل حضرت آیت الله شبیری زنجانی آنچه دوستان نقل کرده اند نباشد بلکه ایشان می فرمایند:
هر چند با توجه به تعبیری که در نرم افزار درایة النور آمده است احتمال دارد ایشان بعدا از این نظر برگشته باشند و کتاب او را هم قابل اعتماد ندانند.
نقل قول:دربارۀ او نجاشى مى‌گويد: «و كان كذّاباً له احاديث مع الرشيد فى الكذب» ولى از دو جهت ديگر به مرويات كتابش بايد اعتماد كرد چون نجاشى مى‌گويد: «له كتاب يرويه جماعة» چون فرزند عيال حضرت صادق عليه السلام بوده در اثر ملازمت با حضرت كتابى را از احاديث حضرت نقل مى‌كند و اين كتاب را جماعتى نقل مى‌كنند، روش متعارف محدثين اين نبوده كه از كتابى كه قرائن صدق بر آن نيست نقل روايت كنند، يا بايد راوى ثقه باشد يا قرينۀ خارجى بر حجّت مرويات كتاب باشد، كثرت نقل جماعتى از محدثين علامت اعتماد آنهاست لذا تعبيرى را كه علامه از ابن غضائرى دربارۀ او نقل مى‌كند اين است كه «كان قاضياً عامياً الا ان له احاديث عن جعفر بن محمد عليه السلام كلها يوثق بها» در برخى از نسخ «لا يوثق بها» آمده و مسلّم غلط است و با تعبير «الّا أنّ ...» نمى‌سازد. معناى اين استدراك اين است كه خودش آدم خوبى نيست ولى كتابش مورد اعتماد است. کتاب نکاح جلد 9 صفحه 3149علاوه که روشن است ایشان وهب بن وهب را توثیق نکرده اند بلکه می فرمایند روایات کتاب او قابل اعتماد است.
هر چند با توجه به تعبیری که در نرم افزار درایة النور آمده است احتمال دارد ایشان بعدا از این نظر برگشته باشند و کتاب او را هم قابل اعتماد ندانند.
