17-بهمن-1396, 23:55
(16-بهمن-1396, 01:29)فقه جواهری نوشته:چند نکته : اول آنکه مرحوم نجاشی می فرماید علی بن جعفر کتابی در حلال و حرام داشته که به دو صورت مبوب و غیر مبوب نقل شده است و نسخه غیر مبوب را حمیری از عبدالله بن الحسن از علی بن جعفر نقل کرده است بنابراین عبدالله بن جعفر کتاب علی بن جعفر را به این طریق نقل کرده است. دوم آنکه مرحوم شیخ در فهرست طریق کتاب مسائل علی بن جعفر (که همان کتابی است که نجاشی ذکر کرده است) را از محمد بن یحیی از عمرکی از علی بن جعفر نقل کرده است. سوم آنکه عمرکی یکی از مشایخ عمده عبدالله بن جعفر حمیری است همانطور که مرحوم نجاشی فرموده است. چهارم آنکه عمرکی شیخ من اصحابنا و ثقه است همانطور که نجاشی فرموده است پنجم آنکه عمرکی مستقیم از علی بن جعفر نقل می کند و قرب الاسناد دارد. بنابراین به نظر می رسد عدول از شخصی ثقه که از شیوخ اصحاب است و راوی همان کتاب علی بن جعفر است و قرب الاسناد هم دارد به شخصی که مجهول الحال یا غیر ثقه است وجهی ندارد.
عبدالله بن الحسن توثیق خاص ندارد. فقط حمیری در کتاب قرب الإسناد اکثار روایت کرده است حدودا بیش از صد حدیث از عبدالله بن الحسن نقل می‌‌کند از علی بن جعفر
استاد شهیدی در درس امسال فرمودند که حمیری از اجلاء قمیین است و قمیین در اکثار روایت از ضعفاء حساس بودند لذا برقی و سهل بن زیاد را بخاطر اکثار روایت از ضعفاء از قم بیرون کردند، آیا چنین شخصی می‌آید کتابش را موهون بکند به نقل از ضعیف؟؟ لذا ما بعید نمی‌دانیم عبدالله بن الحسن پیش حمیری حسن ظاهر داشته است که اماره بر وثاقت است علاوه بر اینکه عبدالله بن الحسن امامزاده هم بوده و امامزاده‌ها به قول بعضی از بزرگان اصالة العدالة دارند
اما در درس سال گذشته استاد در مورد نقلهای حمیری از عبدالله بن الحسن اینطور فرموده بودند که آقای زنجانی اشکال کرده اند که اگر هدف حمیری از تالیف کتاب قرب الاسناد نقل احادیث با سندهای کوتاه نبود می‌گفتیم اکثار روایت دلیل بر وثاقت این راوی است نزد حمیری ولی وقتی هدف این کتاب برای همه روشن است این اکثار روایت دلالتی ندارد چون شاید می‌خواست با سند کوتاه این احادیث را نقل کند و بهتر از این سند پیدا نکرد.
این انصافا اشکال موجهی هست؛ مانع می‌شود ما وثوق پیدا کنیم به اینکه حمیری جهت نقلش از عبدالله بن الحسن اعتماد به عبدالله بن الحسن بوده باشد
اما اینکه حمیری نقل می کند شاید حمیری مطمئن بود که عبدالله بن الحسن به جدش علی بن جعفر دروغ نمی‌بندد. اما در نقلهای دیگر شاید اعتماد به مظنونات و موهومات هم بکند.
