16-دي-1400, 22:36
اولا صحیح بودن این کبری محل تامل است؛ بله بنا بر این که حجیت خطابات، از باب وثوق به مراد متکلم باشد، طبعا احتمال عقلائی وجود قرینه ی حالیه، مانع وثوق می شود اما ممکن است گفته شود که حجیت، دائر مدار وثوق نیست و اگر صدور امر از ناحیه ی مولی محرز است نمی توان به صرف شک در وجود قرینه ی حالیه ای که دال بر ترخیص بوده امر را کنار گذاشت. به نظرتان اگر خداوند خطاب به بنده ای بگوید تو که فهمیدی رسول من به فلان کار امر کرده پس چرا ترکش کردی آیا آن عبد، می تواند عذر بیاورد که خدایا من احتمال می دادم که در فضایی که آن امر صادر شده، مردم وجود ترخیص را برداشت می کرده اند؟
ثانیا بر فرض تمامیت این کبری، در بسیاری از موارد، به جهت وجود ارتکازات متشرعی و شهرت و ... احتمال این امر، عقلائی نیست. هر چند که راه برای بدعت گذاری بدعت گذاران باز است...
ثانیا بر فرض تمامیت این کبری، در بسیاری از موارد، به جهت وجود ارتکازات متشرعی و شهرت و ... احتمال این امر، عقلائی نیست. هر چند که راه برای بدعت گذاری بدعت گذاران باز است...